Afrikaanse migranten testen op HIV

76% van de niet-Belgen waarbij hiv wordt vastgesteld, blijkt immers te behoren tot de groep van Afrikaanse migranten (SAM) uit de Subsahara, zoals Congo, Rwanda en Burundi.
Opvallend is dat de meeste Afrikanen wel open blijken te staan voor de hiv-testen, maar dat de drempel om zich te laten testen op hiv voorlopig nog te hoog ligt. Daardoor krijgen ze hun diagnose te laat, soms zelfs wanneer ze al een vergevorderd aids-stadium bereikt hebben. Het HIV-SAM project peilde naar hun houding ten aanzien van hiv-testen en naar de mogelijke barrières die zij als Afrikanen ervaren.

Drempels

Uit getuigenissen kwamen vooral hindernissen naar voren die eigen zijn aan de Afrikaanse gemeenschappen. Zo hebben velen van heel nabij kennis moeten maken met de aidsepidemie op het Afrikaanse continent, waardoor ze een mogelijk positieve HIV-diagnose zoveel mogelijk uit de weg gaan. Hoewel er almaar betere medicatie bestaat, staat hiv in hun ogen nog altijd gelijk met de dood. Onwetendheid wordt verkozen boven het besef te moeten leven met een hiv-besmetting.
Bovendien blijft stigmatisering in Afrika eerder regel dan uitzondering, met verstoting uit de gemeenschap tot gevolg. Afrikaanse migranten, die in België een verblijfsvergunning hebben aangevraagd, vrezen dan weer de gevolgen van een positieve HIV-test voor hun lopende procedure.
Het Instituut voor Tropische Geneeskunde pleit voor een betere sensibilisering van de Afrikaanse gemeenschap om het gebrek aan praktische kennis over hiv en aids weg te werken. Afrikaanse migranten bleken niet alleen onvoldoende te weten over hoe ze besmet konden worden, maar ook over hoe ze zich het best laten onderzoeken.
Een laatste barrière is de financiële kost van de counseling en hiv-test, die vaak onbetaalbaar is voor Afrikaanse migranten. Betaling door het OCMW moet er volgens het HIV-SAM project enerzijds voor zorgen dat Afrikanen zelf eerder de stap naar de arts zullen zetten en dat anderzijds de artsen vaker een HIV-test zullen durven voorstellen.  

Vrijwillig Counselen en HIV-testen (VCT)

Een HIV-test wordt vandaag voorzien van uitvoerige medische en sociale begeleiding, zowel in het geval van een positieve als van een negatieve test. Voor de eigenlijke bloedafname vindt de pretest counseling plaats, waarbij de patiënt wordt geïnformeerd over wat hem te wachten staat. Na het gesprek met de arts kan de patiënt nog altijd beslissen om de procedure stop te zetten.
 Daarna wordt een bloedstaal gecontroleerd op antilichamen tegen HIV. Als die inderdaad gevonden worden, kan dat op een HIV-infectie wijzen. In dat geval zullen de artsen altijd een tweede test ter controle uitvoeren. Tijdens de posttest counseling krijgt de patiënt zijn resultaten te horen.
In het geval van een positieve test, wordt er voorzien in opvang en voorlichting over hoe een verergering van de infectie kan worden vermeden. Nadien wordt ook nog voorzien in een follow-up counseling voor medische, psycho-emotionele- en sociale ondersteuning.