Afrikaanse migranten zijn thuis dankzij telefoon

Sylvie Ngo Tama is een Kameroenese die al elf jaar in Genève woont. Dankzij de telefoon bevindt ze zich in het midden van het sociale leven van haar familie die verspreid leeft over Afrika en Europa. Op vraag van haar moeder in Douala loste ze per telefoon een probleem op dat het leven van haar jongere broer en diens vrouw in Gabon verzuurde. “Het gebeurde allemaal alsof ze hier was”, zegt Marie-Michèle Ngue, een van haar nichten in Douala.

Zoals zoveel Afrikaanse migranten heeft Sylvie Sylvie Ngo Tama altijd haar twee mobieltjes bij zich: een voor plaatselijke gesprekken, een om met Afrika te bellen. Tien jaar geleden betaalde ze nog 20 Zwitserse frank (13 euro) om 10 minuten naar Kameroen te bellen. Vandaag kan ze voor hetzelfde bedrag meer dan een uur bellen.

Overal in Europa zijn de telefoontarieven naar Afrika gemiddeld vijfmaal goedkoper geworden. Ook in Afrika zijn de prijzen voor internationale gesprekken twee- tot driemaal minder duur geworden.

Steun op afstand

Dankzij de telefoon voelen migranten zich ook meer gesteund. Nadège Dzoualy, een Kameroenese die aan de Universiteit van Genève studeert, verteert de discriminatie en het gebrek aan solidariteit bijvoorbeeld zeer slecht. Zonder de bemoedigende woorden van haar ouders, die ze minstens tweemaal per week belt, zou het leven in Europa ondraaglijk zijn voor haar. “Als ik hun stem hoor, dan geeft mij dat zekerheid, dat helpt mij het leven hier te verdragen.”

Sommige migranten doen zelfs zaken op afstand. De Senegalees Diagne Ahmedoune Dida heeft een zaak in Genève en een restaurant in Dakar. Hij heeft een telefoonsysteem geïnstalleerd via internet. ”Zo kunnen we gratis bellen zoveel we willen.”

Thuis beter

De expats blijven via telefoon en internet op de hoogte van de professionele successen van familieleden die in het moederland gebleven zijn. Sommigen keren daardoor terug. “Ik heb besloten om eind dit jaar terug te keren om een kledingwinkel te openen in Yaoundé”, zegt Adéline Moting. “Het is thuis beter”, zegt ze, verwijzend naar het racisme waarvan Afrikanen vaak het slachtoffer zijn in Europa. Nu is ze nog verkoopster in een kledingzaak in Genève. Telkens als ze haar broers en zussen aan de telefoon heeft, drukt ze hen op het hart dat Europa geen paradijs is en dat het leven er zeer duur is.

Ook Sylvie Ngo Tama praat vaak met haar familie over belastingproblemen, hoge facturen, ellende op het werk. “Ineens hoeft reizen voor ons niet meer zo nodig”, zegt haar nicht Marcelle Sonia in Kameroen.