Amerikaanse ontwikkelingssamenwerking kiest 16 ‘goede leerlingen’

De 16 uitverkoren landen zijn Armenië, Benin, Bolivia, Kaapverdië, Georgië, Ghana, Honduras, Lesotho, Madagascar, Mali, Mongolië, Mozambique, Nicaragua, Senegal, Sri Lanka en Vanuatu. Het Amerikaans parlement heeft voor dit fiscaal jaar één miljard dollar toegewezen aan de MCA. 900.000 dollar gaat naar de 16 landen in het programma, de rest naar landen die net uit de boot zijn gevallen.

Volgens Paul Applegarth, de directeur van de Millennium Change Corporation die het programma uitvoert, wil de MCA “goede beleidsmaatregelen belonen die duurzame economische groei opleveren.” Wat de VS onder een “goed beleid” verstaan, wordt duidelijk uit de indicatoren die gebruikt werden om de begunstigde landen te selecteren. Die worden samengevat in drie rubrieken: “rechtvaardig besturen”, “economische vrijheid aanmoedigen” en “investeren in mensen”. Landen moeten onder meer de politieke en burgerlijke vrijheden respecteren, de corruptie terugdringen, een open handelsbeleid voeren en ervoor zorgen dat kinderen ingeënt worden tegen de gevaarlijkste infectieziekten.

De 16 regeringen moeten hun voornemens om verder aan die punten te werken in een plan gieten, in samenspraak met de burgerorganisaties in hun land. Dat vormt dan de basis voor een geregelde beoordeling van hun vorderingen. Daarvan hangt dan de financiering af die ze uit de MCA krijgen.

Volgens Applegarth maakt de MCA ook deel uit van de nationale veiligheidsstrategie van de VS. Minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell stelt dat er een band zal zijn tussen de MCA en andere Amerikaanse ontwikkelingsinspanningen. Hulporganisaties vinden dat het MCA-initiatief de versnippering van de Amerikaanse ontwikkelingshulp in de hand werkt, en dat de koppeling van ontwikkelingshulp aan veiligheidskwesties de aandacht voor de echte ontwikkelingsnoden op lange termijn dreigt te doen verslappen.

De VS besteedden in 2003 een kleine 16 miljard dollar aan ontwikkelingssamenwerking. Daarmee is het land de grootste donor wereldwijd. In relatieve termen – als de hulp in verhouding wordt gesteld tot het bruto binnenlands product – doen de VS het echgter slechter dan alle andere industrielanden. (PD)