Antwoord van Uribe op economische problemen klinkt erg zwak

De armoede heeft zich de afgelopen twee jaar als een sluipend gif verspreid onder de Colombiaanse bevolking, zo blijkt uit het nieuwe Armoederapport voor Colombia van het Departement Planning en het Departement voor Statistiek. De regering van Alvaro Uribe wil die ontwikkeling ombuigen met een erg omstreden hervorming van de belastingen, de pensioenen en de arbeidswetgeving. Op het oorlogsfront boekt de president intussen weinig resultaten.


Van 1999 tot 2002 is het aantal Colombianen dat in extreme armoede leeft gestegen van 23 tot 26 procent van de bevolking. De rest is niet veel beter af: tussen 1999 en 2002 is de ‘gewone’ armoede (minder dan 1 dollar per dag) in de steden toegenomen van 55 tot 59 procent, op het platteland ligt het aantal armen op tachtig procent.

De cijfers bevestigen een ontwikkeling die al jaren aan de gang is. In 1995 was zestig procent van de 42 miljoen Colombianen arm, in 1999 was dat al 64 procent en in 2001 67 procent. Zeven jaar geleden bedroeg het gemiddelde per capita inkomen ongeveer 86,45 euro per maand, maar dat daalde vorig jaar tot 81,5 euro. De overheid schrijft deze omstandigheden toe aan de economische crisis en de groeiende werkloosheid. Eind 2002 zat 16,4 procent van de economisch actieve bevolking zonder werk.

De vooruitzichten voor de werknemers zijn bovendien allerminst rooskleurig, want begin dit jaar heeft de regering hervormingen aangekondigd inzake belastingen, werkgelegenheid en sociale zekerheid. Volgens onafhankelijk senator Antonio Navarro zullen de Colombianen hierdoor meer belastingen moeten betalen, een lager loon krijgen voor langere werkdagen, meer moeten bijdragen tot het sociale zekerheidssysteem maar een lager pensioen ontvangen. De hervormingen in de arbeidswetgeving hebben gevolgen voor het inkomen van zes miljoen werknemers en verlichten de loonlast voor de werkgevers. Volgens minister van Arbeid Luis Londoño zal het daardoor mogelijk zijn de komende vier jaar 550.000 nieuwe banen te creëren. De nieuwe wetten voorzien een arbeidsdag van zes uur ‘s ochtends tot acht uur ‘s avonds, een aanzienlijke uitbreiding van de huidige werkdag van 8 tot 16 uur.

De betaling voor overuren, normaal gezien 35 procent hoger dan het gewone loon, wordt geschrapt, net als de vergoeding voor werk op feestdagen en de compensatie die werkgevers moeten uitbetalen bij tijdelijke werkloosheid. Vanaf januari 2004 moeten de werknemers waarschijnlijk één procent meer bijdragen aan het pensioenstelsel en de gepensioneerden zullen hun maandelijkse uitkering zien dalen. Vanaf 2015 wordt ook de minimale pensioenleeftijd opgetrokken. De belasting over de toegevoegde waarde wordt uitgebreid tot een aantal basisproducten die vroeger waren vrijgesteld. De BTW ligt tot 2005 op zeven procent en zal daarna stijgen tot tien procent.

Intussen lijkt de vrede een onmogelijk te bereiken doel. In 2002 heeft de linkse guerrilla FARC het aanbod van de rechtsgezinde president Alvaro Uribe voor nieuwe onderhandelingen onder bemiddeling van de Verenigde Naties afgewezen. De tweede guerrillagroep in het land, het ELN, heeft wel een paar contacten gehad met de Vredescommissaris van de regering Luis Restrepa, maar voorlopig zijn niet veel vorderingen gemaakt. Alleen de rechtse paramilitaire groep AUC heeft de vijandelijkheden stopgezet en lijkt bereid met de regering te praten.

Luis Valencia, professor politieke wetenschappen aan de Nationale Universiteit van Colombia, ziet op korte noch op middellange termijn een kans tot dialoog. Hij vreest veeleer grotere conflicten. Zowel de regering als de opstandelingen zetten alles op militaire versterkingen op alle fronten, en daardoor is de weg naar vredesonderhandelingen totaal geblokkeerd. Daniel García-Peña van de niet-gouvernementele groep ‘Planeta Paz’ (Vredesplaneet) meent dat er weliswaar redenen tot pessimisme zijn, maar hij vindt dat de inspanningen voor een onderhandelde oplossing niet mogen worden gestaakt. Ana Bernal, directeur van het Netwerk van Vredesinitiatieven REDEPAZ, koepel van een dertigtal niet-gouvernementele organisaties, blijft aandringen op een onderhandelde oplossing voor de burgeroorlog. We mogen de oorlog niet beantwoorden met nog meer oorlog. De politieke uitweg - via dialoog, humanitaire akkoorden en een einde aan het bloedbad - geniet absolute voorrang, zegt zij.

Sinds zijn aantreden vorig jaar gokt president Uribe op een strategie van contraspionage, via een netwerk van informanten die worden betaald met overheidsgeld, afspraken tussen kleine boeren en het leger en een nieuwe belasting om meer middelen te hebben voor de ordediensten. Na het aantreden van Uribe is het conflict sterk geëscaleerd, vooral door guerrilla-aanslagen in de stedelijke gebieden. De buurlanden zijn daar allerminst gerust in.

Toen Uribe eind augustus verklaarde dat het land zich in een ‘toestand van beroering’ bevond, mobiliseerde Venezuela 7.000 extra soldaten langs de 2.200 km lange gemeenschappelijke grens, waar zich al 20.000 soldaten bevonden. Ook Ecuador probeerde de veiligheid langs de Colombiaanse grens te versterken met 6.000 bijkomende soldaten en het Peruaanse leger heeft de patrouilles op de rivieren en vanuit de lucht in het Amazonewoud aan de grens met Colombia opgevoerd. Nochtans zijn het niet alleen Colombiaanse guerrillero’s en paramilitairen die de grens oversteken. Jorge Rojas van CODHES, adviesbureau voor mensenrechten en vluchtelingen, stelt dat de voorbij twee jaar naar schatting 37.000 Colombiaanse burgers uit angst voor hun leven zijn gevlucht naar Ecuador, Venezuela en Panama. Uit een rapport van CODHES op basis van officiële cijfers uit die drie buurlanden blijkt dat bijna 6.000 Colombianen asiel hebben aangevraagd als vluchteling en dat ongeveer 1.800 van hen dat ook hebben gekregen, vooral in Ecuador.




Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.