Arbeidsmigranten Bahrein tussen hamer en aambeeld

Volgens de Internationale Confederatie van Vakbonden (ITUC) zijn arbeidsmigranten, vooral afkomstig uit Pakistan, India en Bangladesh, zeer kwetsbaar voor geweld omdat ze zouden worden ingezet als politieke bliksemafleider. De Bahreinse regering lijfde duizend Pakistani’s in bij haar veiligheidstroepen –voor een loon dat zeven keer hoger zou liggen dan het gemiddelde loon van de onderbetaalde arbeidsmigranten. Bovendien ontslaan staatsbedrijven massaal werknemers die deelnamen aan de protesten en stakingen, om hen vervolgens te vervangen door arbeidsmigranten. De Bahreinse minister van Binnenlandse Zaken lanceerde, in opdracht van de koning, ook een regelrechte klopjacht op illegale arbeidsmigranten. Vakbonden en mensenrechtenorganisaties spreken van een afleidingsmanoeuver: op die manier hoopt de regering de aandacht van ontevreden burgers naar de arbeidsmigranten te verschuiven.

In verschillende bedrijven die onder contract werken van de Bahreinse staat, zijn de lonen van arbeidsmigranten ingehouden. Dat was bijvoorbeeld het geval in het bedrijf Habib Ali Awachi, waar tweehonderd migranten protesteerden omdat ze al twee tot vier maanden geen loon hadden ontvangen en bijgevolg nauwelijks geld hadden om eten te kopen.

Volgens officiële cijfers telde Bahrein 290.000 arbeidsmigranten in 2009 –andere bronnen spreken van minstens 450.000. Het is een publiek geheim dat de overheden en bedrijven in de golfstaten de rechten van arbeidsmigranten flagrant met de voeten treden. In rapporten van mensenrechtenorganisaties is onder meer sprake van het inhouden van loon en paspoorten, ellenlange werkdagen, een gebrek aan verlofdagen, onveilige huisvesting en fysiek geweld. In 2009 beloofde de Bahreinse overheid om de strijd aan te gaan tegen de wijverbreide economische uitbuiting van arbeidsmigranten, die vaak hun verblijfsdocumenten moeten afgeven aan hun werkgever. Volgens hernieuwde wetgeving zouden migranten niet meer afhankelijk zijn van het contract van één werkgever. Maar de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch betwijfelt of die wet al wordt omgezet in de praktijk.