Asfaltweg haalt Rwandees Bugsera-district uit vergetelheid

De plannen voor een weg tussen Kigali en Nemba, een plaatsje op de grens met de provincie Kirundo in het noorden van Burundi dateren al van 1963. De werkzaamheden begonnen pas in 2006 en intussen zijn de eerste veertig kilometer geasfalteerd. De resterende 60 kilometer moeten begin 2008 klaar zijn.
Een van de gevolgen is dat Nyamata, de hoofdplaats van Bugsera, opeens op nog maar 25 minuten rijden van Kigali ligt. Vijf taxibedrijfjes doen elkaar concurrentie aan met verbindingen tussen zes uur ’s ochtends en zeven uur ’s avonds. Voor de asfaltweg er was had je twee uur nodig en kostte de rit 1,3 euro, dubbel zoveel als nu.
In Nyamata schieten nieuwe hotels en winkels als paddenstoelen uit de grond. Zakenlui uit Kigali, Rwandezen, Burundezen en Tanzanianen, schijnen begrepen te hebben dat Bugsera een belangrijk kruispunt wordt tussen de drie landen. De grens met Tanzania ligt op één tot drie uur rijden en de Burundese hoofdstad Bujumbura is zes uur verwijderd.
“De Vereniging van Pinksterkerken in Rwanda is begonnen met de bouw van een hotel”, zegt Cassien Kasire, hoofd van de afdeling Infrastructuur van Bugsera, “Vier andere zakenlui wachten ongeduldig op het plan voor de ruimtelijke ordening van Nyamata om ook een hotel te bouwen.
De projectontwikkelaars jagen de prijzen voor bouwgrond de hoogte in. “Toen de wegenwerken in 2006 begonnen, kostte een perceel 140 euro, nu het tienvoudige”, zegt Kasire. De bouwwoede wordt nog aangewakkerd door de plannen om in Karera, op 11 kilometer van Nyamata, een internationale luchthaven te bouwen die nog groter moet worden dan die van Kigali.
De bewoners van het Bugsera-district zijn blij met de economische ontsluiting van hun regio. Ze herinneren zich maar al te goed de bevoorradingsproblemen die vroeger voor honger en voedselschaarste zorgden. Door de putten in de weg was het ook moeilijk om ernstig zieke mensen levend tot in Kigali te krijgen: de meesten overleefden het transport niet.
Kanakuza, een moeder van drie kinderen, gebruikt tegenwoordig de taxi om naar haar werk in Kigali te gaan. “In minder dan 45 minuten ben ik op mijn bureau, wat vroeger ondenkbaar was. Bovendien ben ik voor 17 uur thuis om mijn kinderen af te halen.”