Bangkok bekomt van uitbundig waterfestival

In de Thaise hoofdstad bereikten de temperatuur en de gemoederen de
afgelopen week een hoogtepunt. Naast duizenden liters water werd er flink
wat geld en publiciteit tegen het Waterfestival aangegooid. De overheid
probeerde van de jaarlijkse wateroorlog een toeristische uitsmijter te
maken. Het is mijn eerste Songkran en ik ben volledig klaar om een lekker
nat te worden, zegt Eric Wolters, een 33-jarige Amerikaanse toerist.
Duizenden andere farang (westerlingen) en nog meer Thai gaan er dit jaar met
grote bakken water tegenaan. Het Bangkok Waterfestival 2002 duurt langer dan
anders en de overheid doet er alles aan om de grootste Songkran ooit in
grandeur te laten verlopen. Het stadsbestuur heeft 30 miljoen baht (780.000
euro) uitgetrokken, onder meer om van een hoofdweg in het oude stadsgedeelte
een 250 meter lange plensplek te maken, compleet versierd met lampions,
spots, concerten en wat de grootste fontein ter wereld moet zijn.

De meeste inwoners van Bangkok delen in de pret van waterpistolen en natte
grappen, maar sommigen hebben heimwee naar de culturele en meer subtiele
kantjes van het feest. Dat bleek deze week in de lezerskolommen van de
lokale kranten, waarin opvallend veel lezers aanstoot namen aan alle
nepfestiviteiten. Sommigen klaagden ook over het feit dat je niet op
straat kon komen zonder doorweekt te worden. In één lezersbrief herinnerde
een nostalgische lezer aan de dagen dat Bangkok er verlaten bij lag tijdens
Songkran. Meer inwoners zakten toen naar het platteland af om daar nieuwjaar
te vieren met de familie.

Toen ik jong was ging het er helemaal anders aan toe, herinnert de
79-jarige Kaew Sawamipakdi zich. Toen groetten we de mensen eerst en
vroegen we hun de toestemming om een beetje geparfumeerd in de handen te
gieten. We wensten hun geluk voor het nieuwe jaar en zij deden hetzelfde
voor ons, mijmert de oude dame. Ach, de tijden veranderen, niet? Wat ik
van de grote festiviteiten op televisie heb gezien beviel me wel, al wordt
er misschien wat teveel geld en water verkwist.

Chayant Polphoke, van de ngo Tourism Investigation and Monitoring Team,
vindt dat de betekenis van het feest wordt weggespoeld door de wateroorlog.
Water is in de Thaise (boeddhistische) traditie een symbool van vrede en
rustig samenleven en door de verstedelijking en de werkdruk is het nu gewoon
een lange vakantie. Door al die publiciteit vanuit Bangkok en Chiang Mai
beginnen de mensen op het platteland ook te denken dat hun festiviteiten
verouderd zijn, en dat is jammer.

Sudjai Roh-mud, een 21-jarige studente uit de provincie Sakaeo, laat dat
niet aan haar hart komen. Normaal ga ik tijdens Songkran naar mijn dorp
terug om er met mijn familie naar de tempel te gaan en een feestje te
bouwen. Maar ik denk dat ik dit jaar met mijn vrienden op Khao San Road (het
Mekka van de rugzaktoeristen) blijf. Het wordt dikke fun.