Belasting op geneesmiddelen botst op breed verzet

Islamabad staat zwaar onder druk om meer overheidsinkomsten binnen te
rijven de regering moest de doelstelling die ze in dat verband met het
Internationaal Muntfonds (IMF) was overeengekomen al drie keer naar beneden
toe bijstellen. De belasting op geneesmiddelen kan de staat 4 miljard
roepie (75 miljoen euro) opleveren. Het IMF zou ook graag zien dat Pakistan
belastingen begint te heffen op de verkoop van spijsolie en landbouwinputs,
andere goederen die tot hiertoe belastingvrijheid genieten om de zowat 50
miljoen Pakistani die onder de armoedegrens zitten te helpen rond te komen.
Maar het IMF vindt dat Pakistan, dat een buitenlandse schuldenlast van 38
miljard dollar torst en de voorbije jaren een tegenvallende economische
groei kende, dringend een orthodoxer financieel beleid moet gaan voeren.

Volgens Riaz Malik, de directeur van de Centrale Dienst voor de
Ontvangsten, heeft de regering anderhalf jaar onderhandeld met het IMF over
de invoering van de belasting op de verkoop van geneesmiddelen. Maar de
tegenstanders van de maatregel vinden dat Pakistan het been had moeten
blijven stijf houden.

“De belasting op geneesmiddelen is onrechtvaardig. De beslissing komt neer
op uitbuiting en vergroot de ongelijkheid tussen de burgers,” oordeelt het
in Islamabad gevestigde Netwerk voor de bescherming van de Consument. “De
prijzen voor geneesmiddelen zijn al hoog de belasting is de laatste nagel
in de doodskist van zieke en arme landgenoten.”

Volgens de consumentengroepen heeft zowat de helft van de bevolking in
Pakistan geen toegang tot levensnoodzakelijke geneesmiddelen. Ook zonder de
belasting zijn veel medicamenten in Pakistan al duurder dan in de
omringende landen. In november zette de regering het licht op groen voor
prijsverhogingen, en daardoor moet nu voor sommige geneesmiddelen tot 40
procent meer worden betaald.

De consumenten staat niet alleen in hun verzet. De farmaceutische industrie
en verbanden van artsen en apothekers gaan in grote krantenadvertenties ook
tekeer tegen de maatregel. “Armoedebestrijding is één van de prioritaire
doelstellingen van de regering. Maar dat voornemen wordt serieus ondermijnd
als er een belasting komt op geneesmiddelen,” luidt een in verscheidene
kranten gepubliceerde oproep uit die hoek.

“De regering moet haar beslissing herzien,” zegt ook Mushtaq Noorwala, de
ondervoorzitter van de Federatie van Pakistaanse Handels- en
Industriekamers. De Pakistaanse ondernemers vrezen dat de belasting de
groei van de nog onderontwikkelde plaatselijke geneesmiddelenindustrie in
de kiem zal smoren. Ze pleiten eerder voor belastingvoordelen voor de
Pakistaanse geneesmiddelenfabrikanten op die manier kunnen die hun
activiteiten sneller uitbreiden en er op termijn voor zorgen dat Pakistan
minder deviezen uitgeeft aan de import van medicamenten. De internationale
farmaceutische bedrijven die actief zijn op de Pakistaanse markt, zijn niet
tegen de belasting. Ze hebben aangekondigd dat ze de extra kosten maar ten
dele zullen doorrekenen aan de consument.

Pogingen van de Pakistaanse regering om de belasting voor te stellen als
een maatregel die zal bijdragen tot de verbetering van de wankele
gezondheidssector in het land, worden door de tegenstanders op hoongelach
onthaald. Pakistan geeft inderdaad maar 0,7 procent van zijn bruto
binnenlands product uit aan gezondheid, maar de oppositiepartijen lieten de
kans niet liggen om te concluderen dat de regering het geld voor de nodige
investeringen in de gezondheidssector gaat halen “bij de zieken en de armen.”

De voor Pakistan uitzonderlijke eensgezindheid tussen al die tegenstanders
doet de vraag rijzen of de regering haar beslissing toch niet zal moeten
intrekken. “We zullen zien wie het deze keer haalt,” zegt een lid van de
Pakistaanse vereniging van Chemici en Apothekers, “het IMF of de
Pakistaanse bevolking.”