België-Congo: Een stille bocht zonder grote gevolgen?

Ons land zit nu meer op het zachtere, Franstalige spoor, dat dit keer vooral wordt vormgegeven door Charles Michel, minister van Ontwikkelingssamenwerking.
Hoe anders kan je verklaren dat het vorige akkoord over de Belgo-Congolese ontwikkelingssamenwerking –waar goed bestuur zowat het belangrijkste thema was– voortijdig is beëindigd, en dat in het nieuwe akkoord van goed bestuur geen sprake meer is?
Voortaan draait de samenwerking met ons belangrijkste partnerland om de bouw van landwegen, onderwijs en landbouw. De ngo’s zijn niet per se tegen die themata maar blijven beter bestuur cruciaal vinden. Ze klagen tevens aan dat die bocht is genomen zonder hen of hun Congolese collega’s te consulteren.
En dat terwijl ze met Charles Michel pas een pact tekenden dat bepaalt dat de ngo’s voortaan meer betrokken worden bij de voorbereiding van programma’s met partnerlanden.
Buitenlandse Zaken reageerde niet openlijk op de bocht, maar informeel vernamen we dat men er niet gelukkig mee is. Of de bocht op het terrein veel verschil maakt, is nog maar de vraag.
De Belgische ontwikkelingswerkers die in programma’s ter verbetering van de werking van de ministeries zaten te ploeteren, stelden vast dat er amper politieke wil was om daaraan mee te werken, en dat enkel een internationale aanpak –met alle belangrijke donoren aan boord– resultaten kon afwerpen.
Op die manier relativeren ze bij het Directoraat-Generaal voor Ontwikkelingssamenwerking (DGOS) ook dat er een bocht zou zijn. Niets belet dat België meewerkt aan internationale programma’s inzake goed bestuur en die zullen mogelijks meer effect sorteren dan wanneer België er in zijn eentje aan begint.