Belgische senaat ontvangt moedjahedien

Op 27 maart werd Maryam Rajavi in de Belgische Senaat ontvangen door voorzitster Sabine de Bethune en een aantal parlementsleden verbonden aan het Belgische Comité van Parlementsleden voor een Democratisch Iran. De ontmoeting was een initiatief van senator Dirk Claes (CD&V), voorzitter van dat Belgisch Comité.

  • Belgische Senaat/Kevin Oeyen Voorzitster van de Senaat Sabine de Bethune ontvangt Maryam Rajavi. Belgische Senaat/Kevin Oeyen

Rajavi gaat door het leven als de niet-officiële presidente van Iran verkozen door het parlement in ballingschap. Ze leidt de facto een beweging die zich verzet tegen het regime van de Islamitische Republiek van Iran, de PMOI (People’s Mujahedin of Iran), ook gekend als de Mujahedeen-e-Khalq (MeK of MKO). Die beweging stond tot eind 2012 op de Amerikaanse lijst van terroristische organisaties en tot 2009 op de EU-lijst.

De PMOI omschrijft zichzelf steevast als de grootste Iraanse oppositiebeweging. In een persmededeling over het bezoek aan de Senaat neemt CD&V die stelling over en voegt daar aan toe dat ze ‘streeft naar een democratisch en seculier Iran’. Het is opvallend hoe sterk CD&V –en met name Dirk Claes– zich verbindt met deze ene Iraanse organisatie. Claes houdt zich politiek niet bezig met buitenlandse thema’s, maar in een persbericht van twee jaar geleden meldt hij wel dat hij ‘reeds lange tijd samenwerkt met de PMOI’. Gevraagd om een reactie laat CD&V weten dat ook vertegenwoordigers van Open VLD, sp.a, N-VA, PS, cdH en MR op de ontmoeting in de Senaat aanwezig waren. ‘Iran is een dictatuur en de verkiezingen verlopen niet democratisch. Het federaal parlement kan dan ook niet anders dan democratische hervormingen steunen in Iran’, laat Bart Croes van CD&V weten.

Beweging zonder draagvlak

In de jaren tachtig en negentig maakten de PMOI gemene zaak met Saddam Hoessein. Daardoor heeft de organisatie binnen Iran zo goed als geen draagvlak of legitimiteit –dat erkennen ook de Amerikaanse inlichtingendiensten. Isabelle Durant (Ecolo), ondervoorzitster van het Europees Parlement, is het absoluut niet eens met de gelijkstelling van de nood aan democratische hervormingen in Iran met steun aan de PMOI. ‘Met als uitzondering de partij van voormalig presidentskandidaat Mousavi, zijn de enige oppositiebewegingen mét legitimiteit in Iran de organisaties uit het Iraanse middenveld: vrouwenbewegingen, mensenrechtenorganisaties, vakbonden, journalisten’, zegt Durant. ‘Zij zijn weliswaar minder sterk georganiseerd en minder goed gefinancierd dan de PMOI.’

Opmerkelijk: het Belgische Comité van Parlementsleden voor een Democratisch Iran heeft geen website, geen budget en zelfs geen ledenlijst, zegt voorzitter Dirk Claes. De ronkende titel staat voor een informele club van dertig sympathisanten, die vorig jaar 250 burgemeesters overtuigden om zich achter de PMOI te scharen en die zo nu en dan een evenement of een parlementaire vraag organiseren. Nele Lijnen (Open Vld) is zeker een van de actieve “leden” van het Comité. Toen ze in het Europees Parlement zetelde, was ze ook lid van de Friends of a Free Iran, een PMOI-steunorganisatie van Europarlementsleden. Zij kon niet bereikt worden voor een reactie voordat dit stuk in druk moest.

PMOI-leden in België

Sinds de PMOI in de VS en de EU van de terrosismelijsten gehaald werd, draaien de internationale campagnes van de organisatie vooral rond demoeilijke omstandigheden waarin zijn leden in Iraakse kampen verkeren. Met name in Camp Ashraf zijn al meerdere incidenten -sommige met dodelijke afloop- geweest door invallen van Iraakse militairen of milities. De PMOI kwam in Camp Ashraf terecht omdat de basister beschikking gesteld werd door Saddam Hoessein, die de PMOI-strijders steunde in hun strijd tegen de overheid in Teheran, vooral tijdens de achtjarige oorlog die hij begon tegen Iran (1980-1988), met volle westerse steun overigens.

Sinds de Amerikaanse invasie in 2003 is de aanwezigheid van de PMOI een controversieel gegeven, dat vaak tot spanningen tussen de VS en de Iraakse overheid -die nauwe banden heeft met Iran- geleid heeft. Camp Ashraf, dat dicht bij de Iraanse grens ligt, had allang ontruimd moeten zijn en van de 3200 inwoners werden er zo’n 2000 verplaatst naar Camp Liberty bij Bagdad, als transitzone voor hervestiging in derde landen. De Belgische regering bood in december 2011 aan om zes PMOI-leden te hervestigen in België. De zes zouden “voorafgaande banden met België” hebben. Vijf van hen zijn in 2012 in ons land toegekomen, een zesde weigerde tot tweemaal toe te vertrekken, ‘uit solidariteit met de andere PMOI-leden’.

Volgens Buitenlandse Zaken heeft België met zijn aanbod van zes hervestigingsplaatsen meer dan zijn deel van het werk gedaan, zeker in vergelijking met andere EU-lidstaten. Albanië, daarentegen, bood begin dit jaar 210 hervestigingsplaatsen aan voor PMOI-leden in kampen in Irak -een aanbod dat in Washington en Brussel op luid applaus kon rekenen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.