Benzineoorlog in Bolivia

De aanleiding was een nieuw decreet dat de benzine- en dieselprijs optrok met 72 respectievelijk 82 procent. Beide brandstoffen zijn in Bolivia veel goedkoper dan in de buurlanden, waardoor er massaal gesmokkeld wordt. Al die smokkel betekent echter een zware aderlating voor de Boliviaanse staatskas.

Benzine en diesel zijn in Bolivia zo goedkoop omdat ze zwaar gesubsidieerd worden. Die subsidiëring is een van de beleidsmaatregelen van de regering-Morales om tegemoet te komen aan de arme Bolivianen. De drastische prijsverhoging tengevolge van het nieuwe decreet was dan ook onaanvaardbaar voor het Boliviaanse volk, dat eind december 2010 massaal op straat zijn verontwaardiging ventileerde. Opmerkelijk: het protest was het sterkst in de regio’s die het meest Morales-gezind zijn: de cocastreek van El Chapare, de mijnprovincies van de Altiplano (hoogvlakte) en El Alto, de volkswijken van hoofdstad La Paz. Regeringsgezinde bastions werden aangevallen, een Venezolaanse vlag en zelfs foto’s van Morales gingen in vlammen op. De regering kon niet anders dan het decreet intrekken en zinnen op een andere aanpak –geheel in de geest van het zapatistische devies mandar obedeciendo( bevelen door te luisteren naar het volk).

Na de zogenaamde Wateroorlog van 2000 en de Gasoorlog van 2003 heeft Bolivia nu ook een Benzineoorlog. Vraag is of het krediet van Morales op is. In december 2009 werd hij nog met een overweldigende meerderheid van 64 procent herkozen. Bij de gemeenteverkiezingen van 2010 moest de regeringspartij MAS (Movimiento al Socialismo) echter zwaar inbinden. Volgens een recent onderzoek van het Boliviaanse instituut Ipsos is de populariteit van Morales gezakt van 84 procent in 2007 naar 36 procent in januari 2011.

Toch zal de regering het debat over de prijsverhogingen moeten heropenen. In de huidige situatie verliest de Boliviaanse economie immers 277 miljoen euro, waarvan 110 miljoen naar smokkel gaan en dus niet ten goede komen aan de Bolivianen. Dat subsidiegeld heeft Bolivia zelf heel erg nodig, omdat een goed deel van de revolutie daarop gebouwd is en omdat de bron van dat geld –de hogere grondstoffenprijzen– op termijn ook kan opdrogen.