Bezuinigingen doen armoede in Venezuela sneller stijgen

De regering Chávez maakte twee maanden geleden een bezuinigingsplan bekend
met belastingsverhogingen en besnoeiingen in de openbare uitgaven. Omwille
van discussies in het nationale parlement zijn de maatregelen nog niet in de
praktijk gebracht. De vermindering van de overheidsuitgaven zal ongetwijfeld
een weerslag hebben op de economie, vooral omdat de staat een centrale rol
speelt in de vitale petroleumsector. Recente cijfers lijken aan te geven dat
de economie met 3,5 procent zal krimpen.

Luis Pedro España doet al drie jaar onderzoek naar de armoede in Venezuela
en luidde donderdag de alarmbel. Hoewel president Chávez beweert dat de
armoede al drie jaar vermindert, stelt España een jaarlijkse toename van
vier tot vijf procent vast. Door de bezuinigingen voorspelt hij dit jaar een
armoedestijging van tien procent en een negatieve economische groei van vijf
procent.
De regering past een economische schoktherapie toe zonder sociale
begeleidingsmaatregelen, aldus España, die de vergelijking maakte met
bezuinigingsrondes in 1989 en 1996 toen er wel een sociaal plan was.
Bezuinigingen zorgen snel voor meer armoede, die later pas over vele jaren
kan worden weggewerkt, ook bij een hoge economische groei.

Op dezelfde persconferentie signaleerde vakbondsman Oscar Meza een gevoelige
stijging van de consumptieprijzen in de eerste helft van 2002. De inflatie
is het gevolg van de ontkoppeling van de Bolivar en de dollar, waardoor de
lokale munt veertig procent van zijn waarde verloor. Volgens de berekeningen
van Meta verdient slechts 10 procent van de 24 miljoen Venezolanen genoeg om
de eindjes aan elkaar te knopen. Volgens de officiële statistieken leeft
slechts 46 procent van de mensen in armoede.

Een arbeidersgezin van vijf personen verdient per maand minimaal 153 euro
terwijl enkel de kosten om eten te kopen 269 euro bedragen. Voeg daarbij de
kosten om de wonen en voor basisvoorzieningen en je zit aan 653 euro, zo
berekende Meta. Volgens de vakbondsman leeft 45 procent van de bevolking in
extreme armoede en nog eens 45 in relatieve armoede, wat betekent dat er
genoeg geld is om te eten maar niet veel meer.

Ook España had niet meteen een uitleg voor de discrepantie tussen deze
cijfers en de officiële statistieken, maar benadrukte dat het land steeds
armer wordt: De kern van de discussie is dat de inkomens ongelijk verdeeld
blijven.