Bloot

Blote mensen in bladen zijn er al genoeg. En dan heb ik het niet over de seksafdeling in de krantenwinkel. De bladen in die rekken handelen in billen en borsten en ander anatomisch bloot, maar tonen geen mensen. Vandaag is naakt ook aanvaardbaar in gewone kranten en tijdschriften en er hoeft zelfs geen pseudo-medisch artikel meer bij te staan. Alleen wordt de mens meestal vervangen door een model en de kwetsbaarheid moet plaats maken voor “perfecte” maten en vormen. Een mooie naakte vrouw in een tijdschrift is dus een een rariteit. Misschien kwam de foto die Kristien Hemmerechts van haarzelf publiceerde in het Nieuw Wereldtijdschrift nog het meest in de buurt van wat ik ook wel eens in Wereldwijd Magazine zou willen tonen. Een buitengewoon moedig soort naakt, huiselijk en afstandelijk tegelijk, zoals je het normaal alleen in je eigen badkamer ontmoet.

Onlangs werd ik toch nog geschokt door twee paar blote borsten op de cover van een blaadje dat me toegestuurd was. Twee Afrikaanse vrouwen in dierenvellen, met pluimen en gras op hun hoofd maar met ontblote boezem, het was sinds de tijd van Bwana Kitoko geleden dat ik ze nog zo koloniaal gezien had. Deze covergirls mochten de lezer warm maken voor het vormingsaanbod van een progressieve en ruimdenkende club die in het voorwoord bevestigt dat ze tegen extreem-rechts is en voor ‘de uitwisseling tussen diverse culturen’. Een halve eeuw nadat Afrika het recht verwierf om zichzelf te besturen en tot dezelfde tijd te behoren als het beschaafde Westen, blijkt het beeld van de brave inboorling nog altijd te bestaan. Wat vroeger mocht omdat die mensen toch primitief waren (zwarte borsten!), mag vandaag omdat ze een andere cultuur hebben, waarmee wij graag willen uitwisselen. Ik vrees dat de werkelijkheid minder fraai is dan de uitgesproken intentie. We zeggen dat we in dialoog willen treden met een andere cultuur, maar in feite willen we er alleen maar naar kijken, zoals honderdduizenden mannen tussen de benen van de pornomodellen willen gluren. Ik neem aan dat de coverfoto in kwestie een lapsus was. Meestal tonen we onze zucht naar exotisme niet zo open en bloot. Maar onder de fraaie woorden van festivals, derdewereldcampagnes en reisbureaus schuilen véél meer vooroordelen en misvattingen dan we willen toegeven.

Voor ons is het duidelijk. Wij brengen pas naakte Afrikaanse vrouwen als we eerst naakte Europese mannen en vrouwen gebracht hebben. Dat zijn we onszelf verplicht, al betekent dat meteen dat we nog voor een hele tijd allerlei moois in dit blad zullen missen. Maar laat dat een aanmoediging zijn om in uw alledaagse, tastbare bestaan het mooie naakt dat in uw nabijheid leeft en beweegt intenser te beleven en zachter te strelen. Daarvoor hebt u gelukkig dit magazine niet nodig.