Bossen Kasjmir vallen ten prooi aan houtsmokkelaars

“We zijn machteloos zonder de nodige infrastructuur of mankracht”, zegt Manzoor Ahmad, hoofd Bosbescherming van Kasjmir. “Elke boswachter moet tien vierkante kilometer bewaken en we beschikken niet over voertuigen”.

Volgens Manzoor heeft zijn dienst wel al maatregelen genomen in de strijd tegen de smokkel. “We hebben de houtimport geliberaliseerd om de druk op de lokale natuurlijke rijkdommen te verminderen. We rekenen geen taksen aan voor het geïmporteerde hout, dat vervoerd kan worden binnen Kasjmir zonder transitdocumenten”.

Maar de eigenaars van houtopslagplaatsen spreken dat tegen en zeggen dat de ambtenaren zelfs voor het transport van geïmporteerd hout smeergeld vragen. “Ze rekenen 875 roepie (14 euro) per kubieke meter hout”, zegt Ghulam Ahmad eigenaar van een opslagplaats in Srinagar.

Pony’s

Een van de vele plaatsen waar de smokkel welig tiert is het onherbergzame terrein van Rafiabad in het noorden van Kasjmir. De smokkelaars maken er gebruik van pony’s om het hout te transporteren. De houtkap is er zo wijdverspreid dat er al verschillende aardverschuivingen hebben plaatsgevonden.

“We hebben geen andere bron van inkomsten”, zegt een smokkelaar die anoniem wil blijven. “We eten gewoon dankzij het woud. Ik weet dat het geen respectabele baan is, maar ik vind niets anders dat mij een inkomen kan verschaffen.”

Smokkelaars houden geen rekening met de risico’s van het werk diep in de wouden van een conflictgebied, waar ze voor militanten aanzien kunnen worden door de Indiase strijdkrachten. Maar in de meeste gevallen krijgen de smokkelaars de zegen van de veiligheidsdiensten. Sommige smokkelaars verdienen zestig tot zeventig euro per nacht dankzij overeenkomsten met politici en smokkelbazen.

Bouwsector

De illegale handel wordt aangezwengeld door de steile opgang van de bouwsector en het gebrek aan initiatief van de overheid om de bossen te redden. De bouwwoede eist niet alleen een tol van de natuurlijke rijkdommen, maar slokt ook duizenden hectare landbouwgrond op. Volgens officiële schattingen is in Kasjmir meer dan 9.000 hectare land omgevormd tot woongebieden of commerciële zones.

De Duitse Karin Fischer kwam naar Kasjmir om een toeristisch project op te starten, maar besliste om er een campagne voor de bossen van te maken. “Ik kwam naar Rafiabad voor het toeristische project, maar toen ik er aankwam, schrok ik van de enorme vernieling in de wouden”, zegt ze. “Ik besefte dat ik iets moest doen om de smokkelaars te overtuigen geen wouden meer te vernielen. Dus noemde ik mijn project ‘Trekking for Trees’. Ik kon vijftig smokkelaars overtuigen om als toeristische gidsen aan het werk te gaan.”

Fischer bouwde ook een centrum om smokkelaars om te scholen, maar ze moest de hele operatie naar eigen zeggen stopzetten door tegenwerking van het establishment. Ze wil nu een gelijkaardig project beginnen in Khag-Budgam. “Je kunt de smokkelaars niet stoppen door ze op te pakken onder harde wetgeving”, zegt ze. “Je moet achter de leiders aangaan, en tegelijk een inkomen voorzien voor de arme mensen die het werk als houthakker doen.”