Bouw van eerste diepzeemijn opgeschort

Al sinds de jaren 1960 wil de mens de kostbare mineralen in de zeebodem op grote diepte ontginnen. Maar financiële en technologische beperkingen maakten dat onmogelijk. Nu de prijzen stijgen door de toenemende vraag in Aziatische groeilanden, komt diepzeemijnbouw weer in beeld.

Veel eilandstaten in de Stille Oceaan hebben al interesse getoond om hun oceaan te ontginnen voor economische ontwikkeling. Fiji bijvoorbeeld heeft amper 18.376 vierkante kilometer landoppervlakte, maar wel 114.460 vierkante kilometer territoriale wateren.

Vergunning

Vorig jaar reikte de Papoea-Nieuw-Guinese regering een vergunning uit aan het Canadese mijnbouwbedrijf Nautilus Minerals, voor de periode van twintig jaar. Het Solwara 1-project in de Bismarckzee op 30 kilometer van de kust van New Ireland had begin 2013 van start moeten gaan. Daar ligt op een diepte van 1600 meter naar schatting 208 miljoen euro aan goud en 594 miljoen euro aan koper voor het rapen.

Gezien de uitzonderlijke biodiversiteit hier is de wetenschappelijke gemeenschap erg bezorgd over de impact van diepzeemijnbouw op het zeeleven. “Er is nog zeker tien tot vijftien jaar onderzoek nodig om het ecosysteem van de diepzee te doorgronden. Eerder zou er niet met diepzeemijnbouw gestart mogen worden”, verklaart Chalapan Kaluwin, hoogleraar milieuwetenschappen aan de Universiteit van Papoea-Nieuw-Guinea.

Een woordvoerder van Nautilus Minerals in Australië stelt dat “zeebodemontginning veel voordelen heeft in vergelijking met klassieke mijnbouw op het vasteland, namelijk hoge concentraties aan mineralen, een kleinere voetafdruk door hernieuwbare infrastructuur en geen gebruik van springstoffen.”

Nog volgens het bedrijf heeft diepzeemijnbouw “geen directe impact op de gemeenschappen, visserij of koraalriffen”, maar het geeft toe dat bepaalde leefgebieden op de zeebodem verstoord zouden worden.

Wetgeving

De Australische oceanograaf John Luick, die de informatie van het bedrijf over de milieu-impact tegen het licht hield, vindt er geen basisinformatie over de zeestromingen, getijden en de giftigheid van ‘wolken’ op de zeebodem in terug.

“We weten niet genoeg over de potentiële impact van dit diepzeemijnbouwproject op de mariene biodiversiteit, visserij en koraalriffen, maar ook op de mensen en de gemeenschappen”, vindt Kaluwin.

De Internationale Zeebodemautoriteit concludeerde vorig jaar al dat “er momenteel te weinig kennis is van het diepzeeleven om een sluitende risicoanalyse te maken van de gevolgen van grootschalige commerciële zeebodemontginning”.

Bovendien hebben veel eilandstaten nog geen geschikte wetgeving hieromtrent. “Papoea-Nieuw-Guinea heeft nog niet al zijn maritieme grenzen vastgelegd”, aldus Kaluwin. “De regering beschikt nog niet over een beleid voor offshore- of diepzeemijnbouw.”

Financiering

Begin november maakte Nautilus Minerals bekend dat het de bouw van een zeebodemproductiesysteem ter waarde van 309 miljoen euro had stopgezet. Volgens het bedrijf heeft de regering contractueel de verplichting om 57 miljoen euro mee te investeren. “De staat betwist deze interpretatie en Nautilus kan de bouw van de Solwara 1-uitrusting niet alleen financieren”, aldus het bedrijf.

Helen Rosenbaum, coördinator van de in Australië gevestigde Deep Sea Mining Campaign, reageerde dat er nu een kans is voor de regering, het bedrijf en het middenveld om de openstaande legale, ecologische en sociale kwesties uit te klaren.

Voor haar mag er geen diepzeemijnbouwproject plaatsvinden in de regio vooraleer is aangetoond dat er geen verwoestende impact op het milieu of de lokale gemeenschappen zal zijn.