'Boycot tegen Israël gerechtvaardigd'

Israël verdient volgens Tamimi een boycot vanwege zijn racisme en misdaden tegen de menselijkheid: ‘Diegenen die uitkeken naar een vrij Zuid-Afrika, kijken ook uit naar een vrij Palestina waar iedereen gelijk is.’ Volgens hem betekent een boycot niet dat je simpel geen Coca-Cola drinkt. ‘Het gaat om het maken van een verschil en daarvoor moet je al je talenten en mogelijkheden gebruiken’, aldus Tamimi.

‘Als we over het effect van de boycot praten, moeten we praten over een post-Israel tijdperk en dit gaat ook niet over wraak of antisemitisme’, benadrukt de academicus. ‘Dit gaat over Palestina en je mag hier niet vrij over praten. Telkens iemand mij uitnodigt om in een universiteit te spreken, begint de zionistische lobby onmiddellijk te mobiliseren. Maar de geschiedenis liegt niet en kan niet vervalst worden.’

‘Spannende tijden’

Hij is optimistisch over de toekomst. ‘Maar helaas weten vele gewone Israeli’s niet veel over het onrecht dat resulteert uit het beleid van hun regering. Een doel van de boycot is dan ook om hun ogen te openen, zoals reeds sommige Israëlische academici en artiesten hun ogen hebben geopend, en zelfs soldaten die weigeren een opdracht uit te voeren. Maar veel tijd is er niet meer voor een dialoog. Daarom moeten we nu actie ondernemen’, concludeert Tamimi.

‘Een boycot is op dit moment belangrijker dan het vroeger was. We leven in spannende tijden nu dat Arabische despoten één voor één afgezet worden. Met Moebarak weg is er meer hoop voor Palestijnen.’ Volgens Tamimi zal ‘geen enkel Arabisch land een helpende hand geven aan het project dat Palestijnen van hun land verdreef.’

Tamimi linkt doorheen zijn lezing meermaals het verzet van de Palestijnen met het verzet tegen de dictaturen in de Arabische wereld. ‘Arabische volkeren voelen zich beroofd van hun waardigheid. Toen de Turkse premier Erdogan zich in Davos tegen Peres keerde en nadien wegliep omdat hij weigerde te blijven terwijl hij zijn mening niet kon geven, vroegen de Arabieren zich af waarom zij zo’n premier niet konden hebben. Toen Turkije woedend was na de aanval op de vloot naar Gaza, vroegen Arabieren zich af waarom hun leiders niet op dezelfde manier reageerden.’

‘Een Arabier nodig’

Als supporter van Hamas vindt hij Europese politici ook hypocriet: ‘Ze zeggen jullie dat Hamas een terroristische organisatie is, maar onder de tafels hebben ze wel contacten. Jullie worden belogen en hebben daarmee evengoed een reden om een revolutie tegen jullie leiders te beginnen.’ Wat een revolutie in Palestina betreft, vindt hij dat de slogan moet zijn ‘we willen een einde aan de bezetting’, in plaats van dat Palestijnen om eenheid roepen. ‘De verdeeldheid is een gevolg van de bezetting. Die moet dus eerst aangepakt worden in een gemeenschappelijke agenda’, vindt de spreker.

David Cronin viseert in zijn hele lezing de EU en zijn rol in het conflict. Hij hekelt de manier waarop de EU steun geeft aan Israël: ‘Nog maar enkele weken geleden rolden Europese vertegenwoordigers de rode loper uit voor de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Lieberman toen hij Brussel bezocht.’

Apartheid

Cronin citeert politicus David Rotem van Yisrael Beiteinu, de partij van Lieberman: ‘Elke Joodse gemeenschap heeft een Arabier nodig, wie gaat anders mijn koelkast repareren als die defect is.’ Met deze uitspraak wil Cronin het publiek herinneren dat sinds de toetreding in 2009 van Yisrael Beiteinu tot de regering, die partij verschillende racistische uitspraken heeft gedaan in het Israëlische parlement. ‘Beeld je in dat een Belgisch parlementslid zo’n uitspraken doet over de Afrikanen in België’, vraagt Cronin. Volgens hem is een boycot dan ook gerechtvaardigd als signaal tegen racisme.

‘Sinds de toetreding van de partij van Lieberman is het alleen maar erger voor Palestijnen. De herinnering van de nakba, de verdrijving van Palestijnen uit hun woongebied, is verboden en de partij wil de rechten van gevangenen verminderen waarbij het moeilijker zou zijn om hun advocaat te spreken.’

‘De EU gaf in een statement over de relatie met Israël maar in één van de 45 paragrafen aandacht aan de apartheid.’ Daar ging het over een wetsontwerp dat zou raken aan donaties vanuit het buitenland aan mensenrechtenorganisaties. Cronin: ‘Voor de rest weigert Europa het woord apartheid in de mond te nemen.’ 

Objectiviteit onmogelijk

David Cronin ziet ook een fout bij de media: ‘Als journalist dacht ik lang dat je onpartijdig moest zijn, en dat je objectief moet schrijven. Maar na jaren voor de mainstream media te werken realiseer ik dat wanneer eigenaars van media spreken over objectiviteit, ze eigenlijk bedoelen dat je niets mag zeggen wat machtige personen kan kwaad maken. In een situatie als het Palestijns-Israëlisch conflict is het onmogelijk om objectief te zijn, want het gaat daar niet om een conflict tussen gelijken.’

Zijn persoonlijke motivatie voor een boycot vindt hij ook in zijn jeugd. ‘Ik zag als kind elke avond het verschrikkelijke nieuws over Zuid-Afrika. Ik zeg niet dat de situatie identitiek is, maar ik zie wel veel gelijkenissen. Ook daar gaat het om apartheid, om de dominatie van een raciale groep over een andere. Ik voel de plicht om Israël te beschrijven als apartheidsstaat’, aldus Cronin.

Hans Knoop is tegen de boycot ‘omdat het onrechtvaardig is en gebaseerd op verkeerde feiten.’ De boycot is volgens hem geheel gericht tegen het bestaan van Israël. ‘Zelfs toen er geen bezette gebieden waren werd er opgeroepen tot een boycot.’

‘In handen van Lieberman’

Ten tweede is het volgens hem oneerlijk omdat het andere ‘ergere’ staten met rust laat: ‘Waarom geen boycot tegen China of Arabische dictaturen. Waarom niet tegen Saoedi-Arabië waar mensen opgehangen worden omdat ze de sharia overtraden. Het antwoord is simpel: omdat de wereld niet kan zonder de olie. De hypocrysie ontmaskerd.’ Volgens Knoop kan de wereld ook niet zonder Israël.

‘Gisteren kreeg ik een telefoon van een student die dit evenement organiseerde. Ik vraag me af of hij weet dat zijn gsm een Israëlische uitvinding is. Een boycot tegen Israël zou de klok zeker dertig jaar terugdraaien’, aldus Knoop. Het kan ook niet vergeleken worden met de situatie van Zuid-Afrika zegt hij. ‘Daar had je een meerderheid die voor de boycot was. In Israël zijn de joden in de meerderheid en 99,9 procent van hen is tegen een boycot. Zij voelen niet dat de hele wereld met hen is, maar net tegen hen.’

Knoop waarschuwt dat een boycot ‘vele Israeli’s in de handen van politici als Lieberman zal duwen.’ Daarom zijn volgens hem de Palestijnen diegenen die er het meest nadeel van zouden ervaren.

De avond werd georganiseerd door vijf studentenorganisaties: Gras Brussel (Groene Alternatieve Studenten), GUPS (The General Union of Palestine Students), UvAS (Unie van Arabische Studenten), MIX VUB (interculturele studentenorganisatie) en Comac VUB (linkse studentenorganisatie). Samen vormen ze de ‘Students Against Israeli Apartheid 2011 ~ Belgium.’