Castro neemt afstand van FARC

“Om eenvoudige menselijke redenen was ik erg blij met het nieuws dat Ingrid Betancourt, drie Amerikaanse burgers en de andere gijzelaars zijn bevrijd”, schreef Castro in zijn column, ‘Reflecties van kameraad Fidel’. De opmerkingen over de bevrijding van Betancourt, de drie Amerikaanse huurlingen en elf Colombiaanse militairen kwam op het einde van een stuk dat eigenlijk ging over de rol van de journalistiek in Cuba.
“Geen enkel revolutionair project” kan volgens Castro de gijzelname van burgers rechtvaardigen, noch het gevangen houden van gewapende tegenstanders “in de leefomstandigheden van het woud”. Fidel vergelijkt deze “objectief wreedaardige” feiten met de manier waarop hij zijn eigen guerrilla voerde in de Sierra Maestra, een bergachtig maquis in het oosten van Cuba.
“In Cuba hebben we de revolutionaire strijd gewonnen door de gevangenen meteen weer vrij te laten, zonder enige voorwaarde. Na elke slag leverden we de soldaten over aan het Internationale Rode Kruis; we hielden alleen hun wapens. Geen enkele soldaat is geneigd zich over te geven als hij weet dat hij zal worden gedood of wreed behandeld.”

Weg van de vrede

Academische bronnen in Cuba bevestigen dat de kritiek op de FARC niet nieuw is en dat Castro sinds het begin van de jaren negentig afstand heeft genomen van de gewapende revolutionaire strijd. In 2005 en 2007 vonden in Havana gesprekken plaats tussen de Colombiaanse regering en het Nationaal Bevrijdingsleger, een kleinere linkse guerrilla in Colombia, zonder resultaat.
Toen de FARC op 10 januari de gijzelaars Clara Rojas en Consuelo González lieten gaan, had Castro het over een nieuw “hoofdstuk van vrede voor Colombia, een proces dat Cuba al meer dan twintig jaar steunt.” De huidige omstandigheden zijn volgens de ex-president “erg verschillend van de situatie in Cuba, Nicaragua of andere landen in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de twintigste eeuw.”
De Boliviaanse president Evo Morales zei onlang in een interview dat Castro hem in 2003 had aangeraden de voorkeur te geven aan “transformaties en democratische revoluties” boven een gewapende opstand.
Ook de Venezolaanse president Hugo Chávez heeft de FARC opgeroepen de gijzelaars vrij te laten en een einde te maken aan de gewapende strijd. Chávez pleegde in 1992 een mislukte coup en veroverde uiteindelijk in 1998 de macht door democratische verkiezingen.