Chávez kondigt beleidsveranderingen aan

Na zes dag van complete chaos gaat Venezuela weer over tot de orde van de
dag. Winkels en banken openden gisteren opnieuw hun deuren, de meeste
kinderen keerden terug naar school en ook de ambtenaren gingen weer aan het
werk. Er was veel aandacht voor Chávez’ speech, de samen met de aansluitende
persconferentie drie uur duurde.

De president stak van wal met een vraag om vergiffenis aan de top van het
staatsoliebedrijf PDVSA. Chávez schoof de directie vorige week aan de kant,
wat de aanleiding vormde voor een algemene staking, die uiteindelijk tot
zijn ontslag leidde. Het ontslag van de PDVSA-top had een beslissing van de
administratie moeten zijn. Chávez betreurde ook dat hij de directieleden
persoonlijk had aangevallen. Een staatshoofd dient zich zo niet te
gedragen, voegde hij er nog aan toe. Hij herhaalde zijn zondag gemaakte
belofte dat hij de politisering van het voor Venezuela vitale
staatsoliebedrijf zou ongedaan maken.

Voor het eerst in drie jaar erkende de president ook dat zijn regering niet
efficiënt genoeg werkt … dat moet rechtgezet worden. Chávez verklaarde
dat maar 56 procent van de Venezolaanse burgers voor mij gestemd hebben. Er
was een deel van de kiezers dat niet voor me stemde, maar ik ben niettemin
de president van alle Venezolanen. Een duidelijk verwijzing naar de analyse
die politiek commentator Teodoro Petkoff de dag voordien maakt. De
uitdaging voor de president is dat hij moet beseffen dat hij het staatshoofd
is van alle Venezolanen en niet enkel van dat deel van de bevolking dat voor
hem stemde, schreef Petkoff in het opiniestuk van zijn krant Tal Cual.

De linkse populist stak de hand uit naar de media waarmee hij al jaren in
een bittere machtsstrijd verwikkeld is. Hij riep zijn aanhangers op om geen
cameramensen, journalisten en fotografen aan te vallen, wat tijdens de
pro-Chávez betogingen van zaterdag en zondag bij herhaling was gebeurd. De
demonstranten bezetten toen ook redacties van kranten en tv-stations, die
niet steeds objectief berichtten over de ware toedracht van de machtswissel.


Chávez was ook opvallend diplomatisch over de Verenigde Staten en Colombia,
twee landen die meteen de zogenaamde overgangsregering erkenden, die later
niet legitiem bleek te zijn. Chávez, die normaal niet verlegen zit om een
sterke uitspraak aan het adres van buitenlandse staatshoofden, ontweek de
vragen van de journalisten. Ik heb mezelf beloofd om niet terug te keren
naar microfoondiplomatie. Als de flamboyante president zich aan zijn
voornemen kan houden, betekent dat niets minder dan een trendbreuk in het
buitenlands beleid.

Chávez, die voor de camera’s maar al te graag een nummertje opvoert, gaf de
hongerige journalisten nog een sappig extraatje om op te kauwen. Hij
suggereerde dat hij tot inkeer was gekomen in het gezelschap van twee
katholieke priesters. Tijdens zijn korte gevangenschap op het eiland
Orchilla, voor de kust van Venezuela, had hij omwille van zijn veiligheid de
bijstand gevraagd van Ignacio Velasco, aartsbisschop van Caracas en Baltazar
Porras, aartsbisschop van Mérida. Beide heren zijn de afgelopen maanden in
aanvaring gekomen met de president. Ik heb lange uren gespendeerd met hen
en veel tijd gehad om te denken en bepaalde zaken te herzien.