Chili kiest rechts

Piñera haalde het met 51,6 procent van Eduardo Frei, de kandidaat van de coalitie van uittredend president Bachelet. Volgens analisten voerde Piñera de perfecte campagne. In tegenstelling tot de intern verdeelde linkerzijde slaagde hij erin zijn alliantie op één lijn te houden: de conservatieve Unión Democrática Independiente, die Pinochet steunde ten tijde van de dictatuur, en het meer gematigde neoliberale Renovación Nacional.
Ook de link met Pinochet wist hij handig af te houden. Hoewel Piñeras broer minister van Werk was onder de dictatuur, werd de klemtoon steevast gelegd op het feit dat hij zelf tegen Pinochet stemde bij de verkiezingen van ’89.
Toch kwam de pas verkozen president al hevig onder vuur te liggen. Hij wordt beschuldigd van belangenconflicten omdat hij zijn aandelen –onder meer in de nationale luchtvaartmaatschappij LAN, tv-kanaal Chilevisión en Chili’s meest succesvolle voetbalclub Colo-Colo– niet wilde verkopen voor de verkiezingen. Intussen heeft hij beloofd de aandelen van de hand te doen voor hij in maart aantreedt als president. De hele zaak heeft hem nu al de bijnaam van “Chileense Berlusconi” opgeleverd.
Verwacht wordt dat Piñera, die bekend staat als neoliberaal, hoe dan ook zijn stempel van businesstycoon zal drukken op het economische beleid. In zijn overwinningsspeech werd de breuk met Bachelet meteen duidelijk toen Piñera zijn geloof in de vrije markt beklemtoonde.
‘We zullen een regering zijn die het netwerk van sociale bescherming uitbreidt en versterkt, maar ik wil met grote duidelijkheid zeggen dat we veel meer tevreden zullen zijn wanneer een Chileen er zelf komt, door zijn eigen inspanningen en verdiensten,’ klonk het.
Ook in de publieke sector zal de machtsovername zich laten voelen. In Chili benoemt de president alle ministers en topambtenaren. De geoliede machine van de voorbije twintig jaar zal nu vervangen worden door de onervaren technocraten van Piñera.