China breekt ook in op de voetbalmarkt

De werknemers die de voetballen maken, zien weinig vooruitgang in hun leven, zeggen arbeidsrechtenorganisaties. Slechts een klein deel van de winst gaat naar de mensen die in fabrieken, stikcentra en thuis de ballen maken.
Tot het einde van de jaren negentig produceerde Pakistan zestig miljoen ballen per jaar, met een gezamenlijke waarde van 210 miljoen dollar (171 miljoen euro), meldt het Engelstalige dagblad Express Tribune. De ballen werden gemaakt door 85.000 mensen.
Het Zuid-Aziatische land krijgt nu nog maar 30 tot 40 procent van de wereldwijde orders voor voetballen. In 2006 kwamen de handgestikte voetballen voor het WK uit Sialkot, een stad in het noordoosten van de provincie Punjab, die beroemd is geworden om de productie van sportartikelen en chirurgische apparaten. De voetballen voor het huidige WK komen echter uit China, waar ze machinaal vervaardigd worden. 

Thuiswerk

Arshid Mehmood Mirza, directeur van Bedarie, een niet-gouvernementele organisatie voor vrouwenrechten, zet zich al vijftien jaar in voor de rechten van arbeiders in de voetbalbranche. “Het is jammer dat de Pakistaanse voetbalindustrie er niet in geslaagd is de technische ontwikkelingen bij te benen”, zegt hij. 
Toch wordt het gebruik van kinderarbeid als belangrijkste factor genoemd voor het instorten van de Pakistaanse voetbalproductie. In 1996 publiceerde Life Magazine een artikel waarin uit de doeken werd gedaan dat Pakistaanse kinderen voor 5 cent per uur voetballen maakten.
Uit onderzoek van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) in Punjab bleek dat zo’n 7000 kinderen daarbij betrokken waren, zegt Mirza. Na kritiek probeerde de Pakistaanse regering samen met de bedrijven de zaak op orde te krijgen. In 1997 werd een overeenkomst getekend met de ILO, de Kamer van Koophandel in Sialkot en het VN-kinderfonds Unicef om het werk te centraliseren en kinderen te weren uit de industrie.
“Thuiswerk kon niet gecontroleerd worden, dus werden in 1998 stikcentra geopend in een poging thuiswerk uit te bannen”, zegt Khwaja Zakauddin, voormalig voorzitter van de Kamer van Koophandel in Sialkot. Tot nu toe deden 130 grote bedrijven hieraan mee.  
Hoewel kinderarbeid afneemt in de voetbalproductie, gebeurt het nog steeds als werk wordt uitbesteed aan thuiswerkers, zegt het International Labour Rights Forum (ILRF) in Washington.
Het ILRD publiceerde vlak voor het WK in Zuid-Afrika een nieuw rapport waaruit bleek dat arbeiders één of twee dollar per voetbal krijgen, terwijl de ballen verkocht worden voor zo’n honderd dollar.