China op zoek naar offensievere investeringsstrategie

Geen enkel land zit op zo’n grote schat deviezen als China. Eind maart zat in het spaarvarken met buitenlandse munten 1,2 miljard dollar (885 miljard euro). Door het handelsoverschot met de rest van de wereld groeit de schat elke maand met 20 miljard dollar (15 miljard euro) aan.
De wijze waarop China die rijkdom belegt, weegt zwaar door op de financiële markten en grondstoffenprijzen in de hele wereld. Een gerucht dat Peking van plan zou zijn goud te kopen, volstond vorig jaar om de prijs van het edele metaal de hoogte in te jagen.

Weinig rendabale belegging

China was tot nu toe erg voorzichtig in zijn buitenlandse beleggingen. Het meeste geld is belegd in dollars, bijvoorbeeld in Amerikaanse schatkistcertificaten, een zekere maar weinig rendabele belegging.
In maart maakte de regering bekend dat het 200 tot 300 miljoen dollar zou pompen in een nieuwe, voorlopig naamloze investeringsmaatschappij. Wanneer het agentschap genoeg autonomie krijgt, kan het een belangrijke speler worden op de wereldmarkt, vooral in Afrika en Latijns-Amerika, zo verwachten analisten.
De Chinese premier Wen Jiabao verklaarde in maart dat het agentschap de waarde van de Chinese deviezen moet “behouden en vergroten” en dat het daarbij een conservatieve koers zou varen. In de Chinese politiek en academische wereld klinken echter steeds luidere stemmen die pleiten voor een meer offensieve investeringspolitiek.
“China is een groot ontwikkelingsland met een enorme bevolking en onvoldoende middelen”, zegt Liu Uyhui, een expert van het Instituut voor Financieel Onderzoek van de Chinese Academie van Sociale Wetenschappen. “De aankoop van olievelden, mijnen of zelfs landbouwgrond kan een valabele investering vormen om de ontwikkeling van het land te steunen.”

Vitale grondstoffen

Uit politieke hoek klinken gelijkaardige geluiden. De Chinese vice-premier Zeng Peiyan verklaarde in 2006 tegenover het officiële nieuwsagentschap Xinhua dat een deel van de financiële reserves naar de aanschaf van vitale grondstoffen als olie, ijzererts en steenkool moet gaan.
Anderen pleiten dan weer voor “patriottische investeringen”, om de activiteiten van Chinese staatsbedrijven in het buitenland te steunen. Die strategie is echter niet zonder gevaar. De Chinese poging om het Amerikaanse oliebedrijf Unocal over te nemen zorgde voor een opstoot van Amerikaans protectionisme. Amerikaanse parlementsleden verweten Peking zijn inkoopronde te financieren met rijkdom die het resultaat was van een chronisch ondergewaardeerde munt.
Alleen een onafhankelijk investeringsagenstschap kan dergelijke reacties voorkomen, meent Gua Tianyong, bankexpert bij de China Central Finance and Economics University. Temasek Holdings, dat namens de regering van Singapore een reusachtige portefeuille van fondsen beheert, geldt in Peking als een nuttig voorbeeld.
“Het minste gerucht over Chinese aankoopintenties, jaagt de prijs onmiddellijk de hoogte in”, legt Tiangyong uit, “Zonder een aangepast investeringsvehikel dat de nodige commerciële discretie aan de dag legt, kunnen we gemakkelijk worden benadeeld en zullen we hogere prijzen betalen.”