Chinese voorstanders landbouwprivatisering kijken naar India

“De aankondiging van de Indiase minister van Begroting, P. Chidambaram, getuigt van de vastberadenheid van de Indiase regering om de boeren mee te laten genieten van de rijkdom die ontstaat door de snelle economische groei”, schrijft professor Zhu Sipei in de krant Bejing News. “Het is hoog tijd dat hetzelfde gebeurt voor de Chinese boeren, die de grootste rol hebben gespeeld in China’s weg naar welvaart door voedsel te produceren voor de steden.”
Voorstanders van privaat landbezit in China bereiden een motie voor die ze willen voorleggen op de jaarlijkse sessie van het Nationaal Volkscongres, die begint op 5 maart. Ze pleiten voor een landhervorming om de welvaartskloof te dichten tussen de boomende Chinese steden en het verpauperde platteland. “De beslissing van India is een belangrijke aanzet om het economisch potentieel van zijn landbouwbevolking te bevrijden”,  schrijft Zhu.
De Wereldgezondheidsorganisatie plaatste China in 2000 op de 191ste plaats in een rangschikking van landen volgens de eerlijke verdeling van hun gezondheidszorg. China besteedt slechts tien procent van zijn middelen aan sociale zekerheid en dat bedrag gaat bijna exclusief naar de stedelijke bevolking.
Meer dan vijftig jaar na de gedwongen collectiviseringen onder Mao Zedong zijn de 750 miljoen landbouwers in China nog altijd geen eigenaar van de gronden die ze bewerken. Ze krijgen hun pachtrecht van lokale partijfunctionarissen en zijn zo goed als weerloos tegen misbruiken. Omdat ze geen eigenaar zijn kunnen ze het land niet gebruiken als onderpand om te investeren in efficiëntere productiemethodes.

Corruptie troef

“De collectieve eigendom van het land is een broeihaard geworden van corruptie en milieuvervuiling”, zei professor Chen Zhiwu, onderzoeker van de universiteit van Yale in de Verenigde Staten, op een paneldiscussie van de liberale krant Southern Weekend. In heel China nemen lokale partijbazen land in beslag om het met veel winst te verkopen als bouwgrond of om er industrieterrein van te maken. Veertig miljoen boeren zijn op die manier hun land kwijtgeraakt, zonder adequate compensatie, schat het Chinese ministerie van Arbeid.
De inkomenskloof tussen het platteland en de stad heeft al meer dan 200 miljoen boeren naar de steden doen trekken. De mensen die achterblijven worden steeds wanhopiger. In december 2007 eisten 40.000 boeren in 70 dorpen in de noordoostelijke provincie Heilongjiang de teruggave van land dat in beslag was genomen voor een project met Zuid-Koreaanse investeerders. De overheid stuurde er de oproerpolitie op af en de leider van het verzet, “Yu Changqu”, verdween voor twee jaar in een werkkamp.

“Boeren niet langer gijzelen”

Voor de Chinese politici is de landkwestie onlosmakelijk verbonden met het langetermijndoel van de Communistische Partij om zelfvoorzienend te blijven inzake voedsel. Steeds meer academici vinden evenwel dat de voedselveiligheid niet mag worden ingeroepen om de welvaart van 750 miljoen boeren te gijzelen.
“De mentaliteit van de voorbije decennia, waarbij China voorraden aanlegde voor honger of oorlogen, is nog heel sterk”, aldus Chen Zhiwu, “maar in tijden van internationale handel is dat een achterhaalde redenering. Het is niet eerlijk om de boeren in naam van de voedselvoorziening te binden aan land dat ze niet kunnen omzetten in kapitaal.”