Colombiaanse export lijdt onder staking in Venezuela

De effecten van de algemene staking tegen de regering van president Hugo
Chávez, die nu al bijna drie weken duurt, laten zich steeds meer gevoelen.
Olie-industrie, productie, handel, onderwijs en andere sectoren blijken in
Venezuela helemaal verlamd. Winkels en supermarkten zijn nog maar halftijds
open en hebben geen melk of maïsbloem, de basisingrediënt voor het nationale
brood. Ook bier, frisdranken, mineraal water, rijst en graanproducten worden
erg schaars.

In de Venezolaanse staten die grenzen aan Colombia - zoals Zulia in het
noordwesten en Táchira in het zuidwesten - blijven de mensen echter niet bij
de pakken zitten: het tekort aan lokale merken wordt er opgevuld door
producten uit Colombia. In Maracaibo - hoofdstad van Zulia - neemt
gesmokkeld Colombiaans bier van de merken Aguila, Costeñita en Bavaria fluks
de plaats in van het plaatselijke Polar, Regional en Brahma. Pepsi en Coca
Cola worden door Postobón en Tutti Frutti vervangen. Vanuit Táchira, waar
negen van de elf grensovergangen liggen, vertrekken voortdurend lange
stoeten auto’s en bussen naar het Colombiaanse Cúcuta: daar worden grote
voorraden producten ingeslagen. De reis duurt maximaal twee uur, en de hoge
prijzen in Colombia worden gedeeltelijk gecompenseerd door de recente
koersstijging van de Venezolaanse bolivar tegenover de Colombiaanse peso. De
voorbije twee weken is de bolivar tegenover de dollar van 1,38 naar 1,30
geëvolueerd door de daling van de dollar.

De Colombiaanse handelszaken in de grensstreek mogen dan wel van de algemene
staking in Venezuela profiteren, op grotere schaal lijdt de bilaterale
handel onder de situatie. De staking - een monsterpact tussen de grootste
Venezolaanse werkgeversorganisatie, de grootste vakbond en de politieke
oppositie - heeft ook in Colombia pijnlijke effecten: volgens Jorge Sorzano,
voorzitter van de Colombiaanse Federatie van Vrachtvervoer, verliest de
transportsector in Colombia dagelijks 270.000 dollar. Colombia en Venezuela
vormen erg belangrijke handelspartners voor elkaar: alleen naar de VS wordt
door beide meer uitgevoerd.

De handel tussen Colombia en Venezuela fungeert ook ontegensprekelijk als
locomotief voor de handelsintegratie tussen de leden van de Andesgemeenschap
- waartoe ook Bolivia, Ecuador en Peru behoren. Beide landen namen vorig
jaar bijna de helft van de 5,6 miljard dollar aan handelstransacties in die
vrijhandelszone voor hun rekening. Colombia exporteerde voor 1.7 miljard
dollar naar Venezuela - vooral voedingswaren en kleding - en importeerde
zelf voor 730 miljoen dollar staal en voedingswaren. Daarmee doorbrak
Colombia de lange traditie van een Venezolaans handelsoverschot in de
bilaterale handel.

Juan González, voorzitter van de Venezolaanse Kamer van Handel en Integratie
(CAVECOL), denkt dat de staking het effect van de Venezolaanse recessie op
de bilaterale handel nog zal versterken: hij vreest voor een daling met een
kwart tegenover vorig jaar. Ook Javier Díaz van de Colombiaanse Nationale
Vereniging voor Buitenlandse Handel (ANALDEX) schat de toestand somber in:
de export naar Venezuela daalde de eerste negen maanden al met meer dan
dertig procent, en zal helemaal instorten als de staking in Venezuela
verder duurt.

De Venezolaanse minister van Landbouw Efrén Andrades geeft intussen toe dat
de onwil van bedrijven om te produceren zolang Chávez aan de macht blijft,
Venezuela tot extra invoer zal dwingen. Volgens studies van de Food and
Agriculture Organisation (FAO) van de VN voert Venezuela in normale
omstandigheden ongeveer de helft van zijn voedselconsumptie in. Pedro
Puglisi, voorzitter van de Provisions Corporation, een openbare instelling,
heeft al aangekondigd dat Venezuela in de nabije toekomst 35.000 liter melk,
100.000 kilo maïsbloem en een onbepaalde hoeveelheid plantaardige olie zal
importeren. Colombia, Cuba en de Dominicaanse Republiek hebben zich al als
leveranciers aangeboden.