Consumentenorganisaties mengen zich in het debat

Iedereen weet intussen wat het probleem is, zegt CI-voorzitster Julian
Edwards. De landbouwsubsidies zijn een schandaal, zowel voor de mensen in
rijke als in arme landen. CI wil de inwoners van de Verenigde Staten en
Europa bewust maken van de prijs die ze betalen. De helft van de Europese
subsidies gaan naar de landbouw, hoewel daar slechts twee procent van de
bevolking werkt. Wanneer je over subsidies spreekt, heb je het over het geld
van de belastingbetaler. Diezelfde belastingbetaler betaalt bovendien nog
eens meer voor het eten in de winkel, zo luidt het.

Wanneer de West-Afrikaanse katoenboeren eerlijk de concurrentie kunnen
aangaan met de Amerikaanse katoenboeren, gaan de prijzen naar beneden en
krijgt de consument meer keuze, zegt Kaye Stearman van CI. In de
landbouwdiscussie ging het totnogtoe vooral over de producenten in
ontwikkelingslanden. Wanneer de inkomsten uit de export stijgen, kunnen
consumenten meer geld uitgeven aan lokale goederen en groeit de economie,
aldus Stearman.

In Cancún zullen 20 consumentenvertegenwoordigers hun lobbyactiviteiten
dagelijks coördineren. De landbouwdiscussie is volgens Edwards de
lakmoesproef die moet bewijzen of de rijke landen de Ontwikkelingsagenda in
de realiteit gaan omzetten dan wel de term slechts gebruiken omdat hij goed
klinkt in de media.

Het eerste doelwit van de lobbyisten wordt het Europees-Amerikaanse
raamakkoord over de vermindering van de landbouwsubsidies en -tarieven.
Dat akkoord krabbelt volgens ngo’s terug inzake enkele ministeriële beloften
uit 2001 in Doha. Zo willen de EU en de VS exportsubsidies alleen elimineren
voor producten die van bijzonder belang zijn voor de ontwikkelingslanden,
terwijl Doha opriep tot een algemene eliminatie. CI vreest dat deze nieuwe
aanpak enkel bedoeld is de hoge tarieven in beschermde sectoren als suiker,
vlees en zuivel onaangeroerd te laten.