Cuba negeert exhibitionisten

Vrijwel alle Cubaanse vrouwen zijn al wel eens geconfronteerd geweest met een exhibitionist, maar het debat erover wordt niet gevoerd. Verdedigers van vrouwenrechten zijn dan ook verontwaardigd dat de staatstelevisie heeft geweigerd een documentaire over het thema uit te zenden.
“Mirame mi amor”, vrij vertaald “Kijk eens, liefje” zo heet de film van documentairemaakster Marilyn Solaya. Solaya verzamelde getuigenissen van vrouwen die het slachtoffer waren van verschillende vormen van seksueel geweld en vroeg psychologen, juristen en katholieke geestelijken om hun mening. 97,7 procent van de vrouwen zei dat ze wel eens ongevraagd waren geconfronteerd met mannelijk naakt.
“Dit gaat over geweld tegen vrouwen en over het recht om gebruik te maken van de openbare ruimte”, zegt Julio César González Pagés, professor aan de Universiteit van Havana en coördinator van het Red Iberoamericana de Masculinidades, een mannelijke gendergroep. “Het feit dat de documentaire niet te zien was bewijst hoeveel angst er rond het thema bestaat.”

Onwetendheid


Uit onderzoek door centra voor gerechtelijke geneeskunde blijkt dat vrijwel alle Cubaanse vrouwen vroeg of laat in aanraking komen met seksueel geweld en dat zij ook het overgrote deel van de slachtoffers uitmaken. Tegelijk bleek dat heel wat vrouwen zich er niet bewust van waren dat exhibitionisme daar ook onder valt.
“De vrouwen zien de Cubaanse mannen als agressief, een tikkeltje rebels, flirtziek en altijd op zoek naar nieuwe romantische veroveringen”, zegt psychologieprofessor Karelin López. “Dat beeld van de man als macho, soms wat grof en gewelddadig, zorgt ervoor dat vrouwen een zeker niveau van geweld in de relatie tussen de seksen tolereren.”
“Exhibitionisme is ook geweld, omdat het de vrouw in een kwetsbare positie plaatst, een inbreuk vormt op haar ruimte en de regels voor sociaal samenleven verstoort”, vindt dramastudente Alicia Silva. “Toch is het hier niet de gewoonte om seksuele misdrijven aan te geven als er geen geweld of penetratie mee is gemoeid. De mensen weten niet dat daar wetten over bestaan.”
Volgens het Cubaanse strafrecht behoren “obscene daden en exhibitionisme” wel degelijk onder in de categorie “ongewenste seksuele intimiteiten”. Toch halen zulke zaken zelden de rechtbank, weet juriste Lorena Estévez. “Meestal komen ze voor een lage rechtbank waar de openbare aanklager niet verplicht aanwezig moet zijn. Als slachtoffer sta je dan relatief weerloos.”
Het handboek van het Hoger Instituut voor Medische Wetenschappen in Havana definieert exhibitionisme als “het tonen van zijn genitaliën aan nietsvermoedende voorbijgangers”. “Bijna altijd gaat het om mannen die zich blootgeven aan vrouwen, van alle leeftijden. De dader handelt niet met de bedoeling de vrouw te verkrachten, maar vanuit de fantasie dat zijn daad seksuele opwinding zou opwekken.”

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.