Cuba wil milieuvriendelijk zeoliet exploiteren

De Cubaanse expert Martha Velásquez gelooft dat het mineraal van vulkanische oorsprong een belangrijke rol kan spelen in duurzame ontwikkeling. Het gebruik van zeoliet varieert van het uitfilteren van giftige gassen tot herstel en verbetering van de bodem, toevoeging aan veevoer en toevoeging aan cement om zo lichtgewicht beton voor de bouw te maken.
Dat zeoliet zoveel toepassingen kent, is te danken aan zijn potentieel als ionenuitwisselaar, de capaciteit tot reversibele absorptie (het proces waarbij een vaste stof gebruikt wordt om een in water oplosbare stof te elimineren) en zijn natuurlijke functie als moleculaire zeef, wat betekent dat het gebruikt kan worden om agressieve giftige substanties op te ruimen.
Zeoliet wordt ook gebruikt als bodemverbeteraar. Volgens officiële bronnen lijdt 70 procent van de gecultiveerde grond in Cuba onder erosie, een te hoog zoutgehalte of een te hoge zuurgraad. Het gebruik van zeoliet blijft echter beperkt tot de landbouwsector, die nog bezig is te herstellen van de economische crisis van de jaren negentig. Die werd veroorzaakt door de ineenstorting van de Sovjet Unie en het Oost-Europese socialistische blok, de belangrijkste hulp- en handelspartners van Cuba.

Herstelplan

De economische recessie had ook zijn weerslag op de programma’s voor mijnbouw en de ontwikkeling van zeoliet, die in de jaren tachtig in gang waren gezet. Het gebrek aan transportmogelijkheden en kapitaal zette, samen met de obstakels veroorzaakt door de crisis, een rem op de ontwikkeling van zeoliet.
“Als we de voorraden in het land willen benutten, moet er eerst vertrouwen zijn in Cubaanse zeoliet en de technologie die we ontwikkeld hebben. Helaas hebben veel ondernemers weinig vertrouwen in plaatselijke producten”, zei een overheidsfunctionaris onlangs tegen de Cubaanse media.
Als onderdeel van herstelplannen, investeert de overheid in drie zeolietfabrieken die al operationeel zijn. Het doel is om ze zo te verbouwen, dat ze in de toekomst aan extra vraag kunnen voldoen.
In 2008 exporteerde Cuba 600 ton zeoliet. In 2009 kwam het totaal op 4490 ton. Een van de kopers is Brazilië, dat het mineraal onder meer gebruikt om bij de productie van wasmiddelen het sterk vervuilende natriumtripolyfosfaat te vervangen.
Ook in de Europese Unie, de Verenigde Staten, Canada en enkele andere Latijns-Amerikaanse landen is veel vraag naar zeoliet. Prestigieuze instituten in Brazilië en Japan geloven heilig in de kwaliteit van de Cubaanse zeoliet, zegt Velásquez. “Het zou ideaal zijn om het in Cuba te produceren en het met toegevoegde waarde te verkopen, maar daarvoor ontbreekt de financiering”, zegt een andere expert.