Cultuur bestrijdt armoede

AFRICALIA -Cultuur bestrijdt armoede

Vanaf 7 maart staan ons zeven zalige maanden van Afrikaanse kunst, muziek, theater, dans, film en literatuur te wachten. Walter Zinzen (hoofd van de organiserende vzw Africalia) en Eddy Boutmans (staatssecretaris voor Ontwikkelingssamenwerking) hebben hiermee twee doelen voor ogen: artiesten in Afrika een duwtje in de rug geven én Afrikaanse kunsten meer bekendheid geven in België. Dit alles volgens de achterliggende theorie dat cultuur en ontwikkelingssamenwerking hand in hand moeten gaan. Alleen zo kunnen we armoede bestrijden en aan duurzame ontwikkeling doen.
Zinzen: ‘Kunst en cultuur zijn op het eerste gezicht maar indirecte instrumenten om armoede te bestrijden, ze zijn daarom niet minder noodzakelijk. Kunst en cultuur zijn precies de domeinen waarop Afrikanen trots kunnen zijn: in vrijwel alle landen bloeien de kunsten, ondanks de vaak meer dan benarde sociale en economische omstandigheden. Kunst en cultuur is dus essentieel voor de eigenwaarde van de Afrikaan. Die eigenwaarde wapent hem dan weer in zijn dagelijkse struggle for life. Ik vind het moeilijk om in verstaanbare taal het belang van cultuur in ontwikkelingssamenwerking hard te maken, maar de Afrikaanse artiesten zijn alvast heel enthousiast. Eindelijk wordt hun eigen cultuur en niet de Franse, Duitse of de Britse gepromoot. Vroeger moest een Afrikaan naar Parijs voor een theatervoorstelling, nu zijn er vijftien festivals in het continent. Africalia wil dan ook Afrikaanse archictecten, urbanisten, beeldende kunstenaars… ondersteuning geven en hun de gelegenheid geven elkaar te ontmoeten. We willen ze ook in Europa bekendheid geven waardoor ze meer financiële armslag krijgen om hun projecten uit te voeren.’
‘Natuurlijk zal de Belg na Africalia niet plots anders denken over Afrika en ontwikkelingssamenwerking. De impact op onze bezoekers is moeilijk te meten. Africalia is een eerste stap in een moeilijk proces en daar is meer voor nodig dan één seizoen. Daarom is het ook de bedoeling Africalia verder te zetten. Hopelijk krijgen we van deze of de volgende coalitie extra geld.’

INDIA - Indiërs geboren voor het succes

Schrijver Salman Rushdie kent u ongetwijfeld. Economist en Nobelprijswinnaar Amartya Sen of diamantair en organisator van sprookjeshuwelijken Vijah Shah misschien ook nog. Van Kalpana Chawla had u wellicht nooit gehoord, indien zij niet betrokken was bij de dramatische vlucht van het ruimteveer Columbia. De eerste Indiase astronaute maakte miljoenen Indiërs trots op zichzelf, net zoals Herb Dhaliwal, een Canadese minister. Twintig miljoen Indiërs verspreid over 110 landen brengen jaarlijks 160 miljoen dollar in het Indiase laatje. Dat is een derde van India’s nationaal inkomen - niet slecht voor maar twee procent van de thuisbevolking.
Tamil is de lingua franca van de 300.000 Indiase it’ers in Sillicon Valley. Het afgelopen decennium leverde wereldwijd drie presidenten, drie premiers en 68 ministers van Indiase oorsprong op. De Amerikaanse Indiërs verdienen dubbel zoveel als de gemiddelde Amerikaan: niet alle Indiërs runnen een nachtwinkel.Veel politici, bedrijfsleiders, wetenschappers, artiesten, topsporters van Indiase nationaliteit of oorsprong oogsten wereldwijd succes, roem en geld.
Niet ambitie of een holocaust, maar een lege maag staat aan het begin van deze exodus uit India. In de negentiende eeuw werden Indiase werkkrachten massaal verscheept naar de Britse kolonies. Zeker toen in 1833 de slavernij werd afgeschaft, vervingen zij het Afrikaanse zweet. Indiase handen legden de spoorlijnen in Kenia en Oeganda en de olie-infrastructuur in de Golfregio aan. Hoeveel kilometers en jaren ook van huis, Indiërs blijven zich Indiaas voelen.
Omgekeerd drukt India de zwervende zonen en dochters niet zo hartelijk aan de moederborst. Wanneer Indiërs in de jaren zeventig massaal uit Kenia en Oeganda werden verdreven richting Groot-Brittannië, toonde het vaderland zich niet echt hulpvaardig. India verwijt hen vooral de uittocht van kennis, ondernemersschap en geld. Maar deze zogenaamde brain drain kan volgens de geëmigreerde Indiërs een brain gain zijn. Zij vormen een enorm wereldwijd netwerk van relaties, kennis en geld. De sleutel van het succes van Indiërs in het buitenland? ‘Wij zijn competitief ingesteld en integreren gemakkelijk in andere culturen. Wij zijn heel kritisch voor onszelf en staan open voor commentaar.’
Bron: India Today

MEDIAWATCH - Helft minder buitenlands nieuws op Vlaamse televisie

In 1990 kregen we nog 43% internationaal nieuws op de VRT, in 2000 nog maar 23%. Minder en kortere buitenlandse items die bovendien vaak achteraan het journaal staan - in een nieuwtjescarrousel zonder veel duiding. De globalisering en onze betrokkenheid bij het wereldgebeuren neemt toe, maar de informatie erover neemt af. De verklaring hiervoor? Sinds de toegenomen commercialisering van het medialandschap bepaalt de kijker wat belangrijk nieuws is en niet de journalist. Die kijker ziet nu eenmaal liever nieuws van eigen bodem of wil zich op zijn minst herkennen in het nieuws.
Een verrassend onderzoeksresultaat: binnen dat krimpende aanbod buitenlands nieuws daalt de link met de Belgische of Vlaamse realiteit van 30 naar 15%. Waarschijnlijk komt dit door de steeds kleiner wordende groep van internationale persagentschappen waarvan België afhankelijk is voor internationaal nieuws. Sluiswachters zoals Reuters of CNN kleuren ons nieuws wel erg westers, maar missen de kennis van de situatie in België om op de link met ons land in te spelen.
Gestegen met stip:
1. Finland
2. IJsland
3. Noorwegen
4. Nederland
5. Canada
6. Ierland
7. Duitsland
8. Portugal
9. Zweden
10. Denemarken
De allereerste wereldindex van persvrijheid, opgesteld door Reporters sans Frontières, zit vol verrassingen. De Verenigde Staten (17de) scoren slecht sinds elf september - slechter dan Costa Rica (15de). Italië, waar Silvio Berlusconi het premierschap met enkele private mediagroepen combineert, bengelt op de 40ste plaats - onder Zuid-Korea. Noorderbuur Noord-Korea (139ste) scoort het allerslechtst. België mag met zijn dertiende plaats tevreden zijn, maar kan beter!

UNESCO - Misverstanden opgehelderd

Bij “cultureel erfgoed van de Unesco” denken we aan historische steden en stoffige objecten uit een ver verleden. Maar Unesco beschermt evengoed traditionele geneeskunde, talen, sporten, festivals, ambachten, landschappen of mondelinge tradities. De achterliggende filosofie: ons cultureel verleden bewaren, helpt ons onszelf te leren kennen en anderen beter te begrijpen. Om ons deze evolutie duidelijk te maken én alle misverstanden uit de wereld te helpen, brengt Unesco Vlaanderen een lijvige brochure uit.
De brochure “Cultureel Erfgoed: Het verleden van de toekomst” kan u gratis bestellen bij: unesco@vlaanderen Unesco Platform vw, 058.51 44 79, unesco@online.be, www.unesco-vlaanderen.be

‘De vraag, waarover ik niet zo optimistisch ben, is of de manier waarop Europa gecreëerd wordt wel de ideale is. Mijn grootste bezorgdheid is dat de creatie van Europa een continentale kopie wordt van een van de ergste voorbeelden van een natiestaat. Europa is meer en meer een fort aan het worden met hele sterke grenzen, tegen de rest van de wereld.’

Mario Vargas Llosa. Tijdens debat Cultuur, politiek en globalisering, Leuven, 4 februari naar aanleiding van zijn eredoctoraat aan KU Leuven.