Cultuur is een overlevingsfactor voor het zuiden

MO* vroeg Mohamed Ikoubaân, artistiek leider van de culturele vereniging Moussem Antwerpen, één prioriteit te geven voor de volgende regering.
‘Staatssecretaris Boutmans heeft van in het begin gezegd dat kunst en cultuur een integraal deel van zijn beleid uitmaken. Met zijn steun aan Africalia heeft hij die belofte waargemaakt. Dit beleid moet doorgezet worden, zodat het iets structureels en duurzaams wordt’, aldus Mohamed Ikoubaân.
Het valt Ikoubaân op dat cultuur bij overheden altijd op de laatste plaats komt: ‘Men heeft het altijd over welvaart, in de materiële zin. Werk, huisvesting, sociale zekerheid zijn belangrijke verworvenheden. Maar de meest welvarende landen hebben te kampen met een gebrek aan zingeving, spiritueel of anders, en een gebrek aan immateriële rijkdom. Het is toch verontrustend dat het aantal zelfmoorden in een rijke regio als Vlaanderen zo hoog ligt? Of de verzuring en de opmars van het Vlaams Blok?’
In heel wat landen in het Zuiden ligt dat volgens Ikoubaân anders: ‘In het Zuiden spelen kunst en cultuur in een ruime zin des woords een belangrijke rol. Cultuur wordt daar belééfd in plaats van geconsumeerd en is een echte overlevingsfactor. Ze voedt de zingeving, en het is opvallend dat zelfmoord in Afrikaanse landen amper voorkomt. Het is belangrijk dat de Belgische overheid kunstenaars ginds ondersteunt, want daar is in die landen geen geld voor.’
Ook culturele uitwisseling met allochtonen en met hun landen van herkomst moet gestimuleerd worden. Ikoubaân: ‘Cultuur is vaak het enige wat jonge allochtonen nog bindt met hun land van herkomst. Contact met hun culturele wortels helpt hen een positief zelfbeeld te ontwikkelen. Je zal op die manier eindelijk ook meer inbreng creëren van allochtone kunstenaars. Zo kunnen allochtonen onze literatuur en andere kunsten verrijken. Zo kunnen ze écht meetellen.’ (hvs)

Indonesië: persvrijheid onhaalbaar?


Als je het niet eens bent met wat er wordt geschreven, ga dan naar de desbetreffende redactie en sla de boel aan diggelen. Het is niet echt een een fraaie benadering van het recht op vrije meningsuiting, maar het is wel een bijna dagelijkse realiteit voor Indonesische kranten- en televisieredacties. Het Front voor de Verdedigers van de Islam (FPI) zakte onlangs af naar de redactie van de nieuwszender Metro: het FPI kwam namelijk negatief in het nieuws. Reden genoeg blijkbaar om korte metten te maken met de desbetreffende journalist.
Onder het regime van Soeharto was er absoluut geen sprake van persvrijheid in Indonesië. President Megawati bouwde opnieuw een ministerie van Informatie en Communicatie uit. Helaas faalde haar beleid.
‘Megawati’s partij maakt zich echt niet druk over persvrijheid’, aldus Hinja Panjaitain, een advocaat die zich met mediarecht bezighoudt.
Megawati startte begin dit jaar een dialoog met de lokale media, terwijl ze tegelijk de nationale de media omschreef als ‘vijandig, onverantwoordelijk en niet in balans.’ Ze vindt dat de overheid er alles aan doet om de persvrijheid te waarborgen, maar de pers moet het, volgens haar, ook verdienen om vrij z’n gang te mogen gaan.
Ook heeft ze de Raad voor de Journalistiek gevraagd ervoor te zorgen dat de pers de ethische codes handhaaft. Vandaag zijn in de Indonesische pers meer onderwerpen bespreekbaar dan tien jaar geleden. Toch werden er in 2001 alleen al zeker 106 gevallen van onderdrukking gemeld, en het aantal ligt waarschijnlijk nog veel hoger. De Indonesische Perswet van 1999 verbiedt censuur. De regering kan hierdoor geen publicaties verbieden of journalisten gevangen nemen. Het probleem ligt bij de zwakke overheid en het inefficiënt rechtssysteem. Akuat Supruiyanto van de Alliance of Independent Journalists heeft nog een andere verklaring: ‘Het publiek kan nog niet omgaan met de persvrijheid en is geen kritiek gewend. In dit tijdperk van hervormingen heeft iedereen het gevoel dat alles kan. Ook journalisten negeren de ethische regels en het is zaak dat dit allemaal verandert.’ (dh)

Servische krant overwint politieke druk


‘Servië is een eldorado voor journalisten, want er ligt zoveel nieuws op straat waar nog niet over is geschreven’, zegt Miroslav Filipovic van de Servische krant Danas. Logisch, als journalisten jarenlang onder restrictie hebben moeten werken. Na de val van Milosevic is het beter gesteld met de persvrijheid in Servië, maar de burgers hebben niet altijd geld om kranten te kopen en zijn dan aangewezen op radio en televisie. De verslaggevers die werken voor deze zenders, werkten er ook al toen Milosevic nog aan de macht was. Hun aanpak is nauwelijks veranderd. De Assocation of Independent Electronic Media zorgt ervoor dat onafhankelijke media kansen krijgen, maar de bevolking vertrouwt nog steeds de staatsmedia. Dezelfde media waarmee de regering in het verleden de verkiezingen manipuleerde, terwijl ze de onafhankelijke pers politiek en economisch onder druk zette.
De onafhankelijke krant Danas, wat zoveel betekent als Vandaag, werd meerdere malen verboden door de overheid. Desondanks wisten ze al die tijd objectief nieuws te brengen. Dit leverde hen vorig jaar de Free Media Pioneer Award op, een internationale erkenning voor hun journalistiek werk. ‘Onze krant was niet alleen een pionier voor Joegoslavië, maar eigenlijk voor geheel Centraal en Oost-Europa. Ons werk is ook geen baan, maar een missie’, aldus de hoofdredacteur van Danas, Radomir Licina. (dh)

Persvrijheid als collateral damage


In Irak was er niets meer te verliezen: daar was de persvrijheid al langer dood en begraven. In de westerse wereld worden de slachtoffers nog wel geteld. Peter Arnett was de bekendste. Hij kreeg de bons bij NBC omwille van kritische commentaren op de Amerikaanse oorlog tijdens een interview dat hij gaf aan de Iraakse tv. Arnett is niet het enige mediaslachtoffer van de Amerikaans-Britse “bevrijding” van Irak. Enkele voorbeelden uit de Verenigde Staten.
* MSNBC schrapte de praatshow van Phil Donahue. In een interne nota werd geargumenteerd dat Donahue te vaak en te graag anti-oorlogsstemmen aan het woord zou laten. Dat is geen goede zaak, ging de nota verder, ‘op een moment dat onze concurrenten bij elke mogelijke gelegenheid staan te zwaaien met de Amerikaanse vlag’.
* Brent Flynn, een journalist bij de Lewisville (Texas) Leader, kreeg te horen dat hij niet langer een commentaarstuk kon schrijven voor de krant, aangezien hij een anti-oorlogsmanifestatie bijgewoond had. Op zijn persoonlijke website schreef Flynn: ‘Ik ben ervan overtuigd dat er geen probleem geweest was met mijn objectiviteit als ik naar een pro-oorlogsmanifestatie geweest was.’
* Kurt Hauglie, journalist en columnist bij de Michigan’s Huron Daily
Tribune, stapte op toen hij te horen kreeg dat zijn column met anti-oorlogsstandpunt niet gedrukt zou worden ‘omdat het de lezers zou kunnen storen’.
* De website YellowTimes.org, waarop nogal wat anti-oorlogsberichten te vinden zijn, werd door zijn webserver Vortech Hosting platgelegd op 24 maart. Reden: het tonen van beelden van de Amerikaanse krijgsgevangenen en van Iraakse oorlogsslachtoffers. Na tien dagen was de site terug.
* Al-Jazeera’s poging om een Engelstalige website te lanceren werd einde maart even geblokkeerd door een denial-of-service aanval door hackers uit de VS. De journalisten van Al-Jazeera mochten ook niet meer binnen in de New York Stock Exchange en de NASDAQ beurs. (gg)
Bron: MEDIA ADVISORY, 3 april 2003

Quote

“We kennen niet elke plek waar journalisten werken op het slagveld. We kennen alleen de journalisten die met onze troepen actief zijn.”

Brigadegeneraal Vincent Brooks , woordvoerder van het Amerikaans Centraal commando in Qatar, naar aanleiding van de Amerikaanse tankaanval van 8 april op het Palestine Hotel in Bagdad, waar de meeste internationale journalisten verbleven.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.