Dan toch liever politiek correct

Het klinkt niet eens zo onlogisch als je zijn gedachtegang volgt, consequentie is het begin van een duidelijk leesbare samenleving. ‘Opgeruimd staat netjes.’ Dat klinkt wat grof, maar het is tenminste eerlijk. En wie het daar niet mee eens is, mag zich alvast in de hoek zetten bij die andere naïevelingen, de “politiek correcten”, de “cultuurrelativisten” die iedereen omarmen ten koste van de sociale samenleving.

Met een reële kans in die foute hoek te belanden: ik volg Smets redenering dus niet. Hij lost er ten eerste het probleem van de overvolle taalklassen niet mee op, want het zou maar om vijf procent van de cursisten gaan. En nog doorslaggevender: deze maatregel duwt sans-papiers steeds verder weg in de marge van onze samenleving.

‘De Europese landen werpen steeds meer hindernissen op voor hen wiens menselijk kapitaal we niet kunnen gebruiken’, zegt de Duitse onderzoekster Paula Grobbecker in het Vlaams Marxistische Tijdschrift. Sans-papiers en arme migranten zijn –in die zin– de onbruikbaren van de samenleving.

Leg de vraag of die dumpingidee overeenstemt met een humaan asielbeleid voor aan iemand als N-VA-kamerlid Theo Francken, en je krijgt geheid het antwoord dat je de Belgische asielcrisis niet oplost met liefdadigheid. Het klopt: we krijgen nogal wat asielzoekers binnen. ‘Maar het probleem is niet dat het Belgisch asielbeleid te genereus is, wel dat dit van andere Europese lidstaten inefficiënt is’, zegt Kris Pollet van de Europese koepel van vluchtelingenorganisaties ECRE.

Enkel Tunesische vluchtelingen met geld mogen Frankrijk binnen, de arme luizen moeten in Italië blijven, luidde een Frans voorstel.

Europese lidstaten schijnen zich steeds minder aan te trekken van Europese rechtsregels. Een paar voorbeelden. Nederland wil Europese nieuwkomers gemakkelijker uitzetten in geval van werkloosheid, overlast of criminaliteit, schrijft Olivia Rutazibwa in het julinummer van MO* magazine. Met name Geert Wilders’ Partij voor de Vrijheid is voorstander om het niet hebben van verblijfspapieren gelijk te stellen aan crimineel gedrag. Italië –dat diezelfde visie al sinds 2009 toepast– werd daarvoor onlangs nog op de vingers getikt door het Europees Hof van Justitie.

Nederland wil in internationale treinen ook ‘extra aandacht besteden aan Tunesische vluchtelingen’ –lees: grenscontroles uitvoeren, nochtans verboden in de Schengenzone. Onze noorderburen negeren daarmee de bindende uitspraak van het Europees Hof van Justitie dat Nederland aanmaant op te houden met die praktijken.

Ook Frankrijk wil voortaan checken wie binnenkomt. Enkel Tunesische vluchtelingen met geld mogen Frankrijk binnen, de arme luizen moeten in Italië blijven, luidde een Frans voorstel. Het ligt in de lijn van de strengere migratiewet die Parijs in mei goedkeurde. De wet leidde overigens tot nogal wat controverse, onder meer omdat zieke asielzoekers zwaarder aangepakt worden. En in Oostenrijk stellen migrantengroepen de hervorming van de vreemdelingenwet gelijk met het uithollen van mensenrechten. Oostenrijk wil minderjarigen voortaan opsluiten, iets waarvoor België al meermaals door Europa op de vingers werd getikt.

Migreren is een mensenrecht. Onder het mom van de nationale en internationale veiligheid en de bescherming van de openbare orde, schuiven we dat recht echter onder het nationaal tapijt. Gemakkelijk terug te vinden en meteen gesteven als we het op internationale fora nog eens over mensenrechten willen hebben.