De billen van Boutmans

Alleen zouden die billen dan van Michel moeten zijn, en dat vond niemand een goed idee. Exit schandaalcover. Het was ook geen ernstig idee, al durven wij er een dubbel-cd op verwedden dat zelfs de grootste tegenstanders van sensatie in de media zo’n covertje wel zouden smaken.
De blotebillencover stond bij de redactionele besprekingen de voorbije maanden symbool voor de vraag of we de weg van alle mediavlees zouden gaan om lezers aan te trekken. Iedereen weet dat seks, royalty en geld goed verkopen -liefst gecombineerd, maar het mag ook apart. Of MO* dat soort honing gebruikt om lezers in dichte zwermen aan te trekken? Natuurlijk niet. MO* mikt op het denkende deel van de bevolking. Lezers die het verschil kunnen maken tussen instinct en interesse, tussen gepakt en gegrepen worden. MO* bekijkt de wereld niet als voorwendsel om allerlei smeuïge en onfrisse verhalen te vertellen, maar als de plek waar meer dan zes miljard mensen menswaardige levens proberen uit te bouwen. Als we de dromen en verhalen, de strijd en de zorgen van al die medewereldburgers ernstig willen nemen, dan is respect belangrijker dan makkelijk scoren. Dan is correcte informatie een noodzaak. Dan bestaat het menu dat voorgezet wordt aan de lezer uit degelijke analyses en doorleefde reportages, fundamentele beschouwingen en korte signalementen, krachtige beelden en heldere teksten.
MO* gelooft namelijk dat er behoefte is aan andere informatie, met de nadruk zowel op andere als op informatie. De berichtgeving over de wereld lijdt momenteel onder het pensée unique van de neoliberale globalisering. Daarin is geen ruimte voor het onbestuurbare rumoer van groepen, bewegingen, volkeren en individuen die de extase over de Nieuwe Wereld -ook wel vrije markt genoemd- niet delen. Mensen zijn het beu altijd dezelfde kost voorgeschoteld te krijgen, ook al wordt de verpakking na marktonderzoek geregeld aangepast. Zij willen andere kost, nieuwe verhalen, verrassende perspectieven. En dat willen ze in de vorm aan betrouwbare informatie. Niet nog eens een emmertje luchtigheid bij in de zee van faits-divers en freak-shows. Niet nog eens het nummertje waarbij alle nieuws eerst in het bad van het entertainment moet. De groep mensen die het bad mét de inhoud willen weggooien, groeit. En dat is een kwalijke zaak. Voor al die mensen -voor u, dus- brengt MO* nieuws dat elders niet beschikbaar is, op een manier die stilaan zeldzaam wordt: toegankelijk, met respect, terzake, en vooral mondiaal.
We hopen met het lanceren van dit blad een stevige kentering teweeg te brengen in de statistieken die aantonen dat er steeds minder relevant wereldnieuws beschikbaar is, net nu alles wordt geglobaliseerd. En dan hebben we het niet alleen over de globalisering van de economie, die is evident, maar ook onze vriendenkring, onze ecologische zorgen, onze sociale strijd, onze ideeën, onze mogelijkheden, onze angsten. Beslissingen over oorlog en vrede, toekomst of chaos worden niet in Waregem genomen, maar in Washington. Als democratie meer wil zijn dan een aanleiding tot leuke verkiezingsshows, dan begint ze bij informatie. Waarom kiezen de VS voor militaire confrontatie? Wie zit er achter het Amerikaanse beleid? En waarom slaagt Europa er niet in tegen de stroom in te roeien? Tegelijk doorprikt MO* de illusie dat alles van belang plaatsvindt in airconditioned vergaderzalen waar witte mannen onder elkaar uitmaken wat belangrijk is, en wie niet. Echt andere informatie over de wereld bevat een grote dosis nieuws uit de marge. Dat betekent: heel veel aandacht voor wat de uitgeslotenen zelf doen, denken en willen.
Een paar witte mannenbillen was dus niet meteen het beeld waarmee we wilden uitpakken. Al zal de macht in MO* geregeld met de billen bloot moeten. Een andere wereld is maar mogelijk als we weten hoe de huidige chaos eigenlijk in elkaar zit.