De burgemeester van Puerto Angel

De regering investeert in een baan met vier rijstroken langs de kust, een project dat het slaperige karakter van het dorp en het leven van zijn zesduizend inwoners wel eens voorgoed zou kunnen veranderen. Gonzalez: ‘De grote weg zal meer toerisme met zich meebrengen maar zolang ik de macht heb, zijn airconditioning en zwembaden niet welkom. Er is al genoeg hoteltoerisme in de buurt, daar kunnen wij toch niet mee concurreren.
Wat Puerto Angel aantrekkelijk maakt voor bezoekers, is net dat wij in essentie een vissersdorp zijn en enkel de basisvoorzieningen aanbieden. Wie hier komt, heeft contact met de lokale bevolking, en onze mensen hebben respect voor de gasten.’ Die gemoedelijke sfeer wil Gonzalez met hand en tand verdedigen. Sterker nog, ze noemt buitenlandse invloed het grootste gevaar voor Puerto Angel.
‘Je moet weten dat onze economie maar voor dertig procent op toerisme steunt, voor de rest zijn we afhankelijk van visvangst. Die gebeurt volledig artisanaal: onze vissers gaan met kleine bootjes de oceaan op en gebruiken enkel hun handen en netten. De broedperiodes worden gerespecteerd, een vis wordt enkel gevangen als het zijn tijd is. Onze producten zijn bestemd voor de regio, alles blijft in de staat Oaxaca. Dankzij die lokale economie lijden wij vandaag nog steeds niet onder de beurscrisis! Een grote boot? Daar heeft niemand hier geld voor. Zo’n aankoop zou enkel kunnen met buitenlands geld, maar om te varen met grotere boten zou er niet eens genoeg vis zijn.’
Omdat de burgemeester overtuigd is van de waarde van de lokale economie, doet ze er alles aan om die met haar beleid te steunen. Gonzalez: ‘De overheid heeft programma’s om de bevolking te helpen in hun zelfvoorziening. Ik help de vissers en andere mensen die op een artisanale manier werken dossiers in te dienen zodat onze lokale economie gesubsidieerd wordt. Zelf organiseren we in het weekend gratis cursussen, bijvoorbeeld over traditionele geneeskunde. Wist je dat hallucigene paddenstoelen hier nog steeds op een rituele manier als geneesmiddelen worden gebruikt? De curanderas, de helers, gaan hun paddenstoelen zelf plukken in de bergen. Ze nemen niet meer mee dan nodig voor eigen gebruik. Nee, van maffia of drugshandel hebben wij in Puerto Angel geen last.’