De eeuwig fluitende bossen

‘Als wetenschapper heb ik geen emotionele band met het woud. Maar als ecologist word ik kwaad als ik zie welke schade er al is aangericht.’ De jonge onderzoeker Fidèle Ruzigandekwe is geen dromerige ornitholoog die vanuit een diepe verbondenheid met de natuur oproept tot actie en milieubewustzijn. Hij koos voor het theoretische werk.
Ruzigandekwe groeide op aan de rand van het woud langs het Kivumeer in Kibuye. De tijd die hij doorbracht tussen de vogels inspireerde hem al vroeg om zoölogie te studeren. Wanneer ik hem ontmoet, is hij net als twintig andere studenten en jonge onderzoekers uit het Zuiden in België om de Prijs Ontwikkelingssamenwerking in ontvangst te nemen. Opgekleed voor de feestelijke prijsuitreiking vertelt de vriendelijke academicus over zijn onderzoek naar de oorzaken van de ontbossing in Rwanda en de gevolgen ervan voor de verschillende vogelsoorten.

Na zijn studies zoölogie werkte Fidèle Ruzigandekwe aan de universiteit. ‘Niet voor lang want met het uitbreken van de oorlog werden alle projecten geannuleerd. Toen ik twee jaar later terugkeerde naar Butare bleef er van de universiteit nog weinig over.’ In 1998 vertrok hij naar Kaapstad om zijn werk als conserveringsbioloog verder te zetten. Hij vergeleek oude kaarten met actuele luchtfoto’s en satellietbeelden en zag hoe ingrijpend het Rwandese bergwoud de laatste jaren aangetast werd. ‘De ontbossing wordt veroorzaakt door een heleboel oorzaken, maar aan de basis ligt het armoedeprobleem.’ Fidèle Ruzigandekwe leunt voorover op de bank en zegt dat de gewone Rwandees weinig boodschap heeft aan ecologische oproepen: ‘Het woud is voor hem op de eerste plaats een manier om te overleven.’ De bevolking blijft stevig groeien en het leven van elke dag heeft zijn weerslag op de natuurlijke omgeving. Maar ook de politieke leiders dragen een verantwoordelijkheid: ‘Tijdens de labiele jaren negentig verdween de aandacht voor het milieu ten voordele van economische belangen. De maatregelen om de druk op het woud te temperen werden afgevoerd. Tijdens de oorlog was het bergwoud het toneel van moordpartijen en hevige gevechten die diepe sporen nalieten. De bevolking moest vluchten en hield zich schuil in de dicht begroeide wouden.’

Het publiek sijpelt binnen in de grote hal van het Afrika Museum. Het moment van de prijsuitreiking breekt aan. ‘Het doet me plezier om zo’n prijs te krijgen’, bekent Ruzigandekwe zenuwachtig. Zoals het een wetenschapper betaamt, benadrukt hij dat er nog heel wat onderzoek moet volgen. ‘Tot nu toe was mijn werk theoretisch, maar de komende jaren wil ik het woud intrekken. We moeten te weten komen hoe dieren en planten zich aan de uitgedunde wouden zullen aanpassen. Het ecologisch herstel zal tijd vragen, net als vele andere genezingsprocessen in mijn land.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.