De Facebook-generatie staat op!

Ze brengen hun tijd door met het kijken naar YouTubehits of blogs over mode en voetbal. De titanenstrijd in De Allerslimste Mens ter Wereld of misschien een potje online poker vallen ook nog binnen hun interesseveld. In extremis mag je daar ook de tweets van Vincent Van Quickenborne bijrekenen, als ze grappig zijn tenminste. De sociale media beheersen hun leven en daarnaast is er maar weinig plaats voor serieuze zaken. Dat is zo ongeveer het beeld dat niet zelden van de jeugd wordt opgehangen. Sociale media, de plaag van de eenentwintigste eeuw die jongeren aan hun laptop gekluisterd houdt, die maakt dat ze er niet in slagen ongestoord te studeren, laat staan zich te engageren voor de goede zaak.

Maar zijn jongeren werkelijk met geen stokken van achter dat scherm te halen? De afgelopen maanden bewezen ze het tegendeel. In Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittannië, Italië, Tunesië en enkele dagen geleden ook in Nederland lieten ze zich – op zijn zachtst uitgedrukt – niet onbetuigd. Met duizenden kwamen ze de straat op om te protesteren tegen hervormingen.

Compromis is geen verraad

En sinds zondag kunnen ook de Belgische jongeren, die een massabetoging in het leven riepen, geen onverschilligheid of algehele desinteresse meer verweten worden. Onder de vierendertigduizend betogers liepen ook heel wat jongeren door de Brusselse straten die luidkeels slogans scandeerden, terwijl het speeksel van hun lippen spatte bij iedere plofklank. Want ze zijn de politieke stilstand beu. Ze zien hoe de politici weigeren een duimbreedte af te wijken van wat ze in hun koppige hoofden hebben gestoken, elke vorm van compromis als een verraad tegenover de achterban beschouwen en zich in de eerste plaats inlaten met de negatieve beeldvorming van de politieke tegenstanders. En intussen moeten de Belgische jongeren aanvaarden dat de toekomst van een welvarend land, hun toekomst, op de helling wordt gezet. En dat tenslotte de overheidsschuld wordt doorgeschoven naar de generatie van morgen, zoals ook de benarde gezondheidstoestand van onze planeet voor hen een uitdaging dreigt te worden.

Moeten politici niet nobel genoeg zijn om een deel van hun principes prijs te geven om een hoger doel te dienen: het compromis.

Mag er nog gedoogd worden?

Vandaar een oproep van de jeugd aan de politici: doe er wat aan! Los het op! Mogen ze van onze politici niet voldoende ratio verwachten om het stijf gehouden been, in een grootmoedig gebaar, weer wat buigzamer te maken? Moeten politici niet nobel genoeg zijn om een deel van hun principes prijs te geven om een hoger doel te dienen: het compromis. Misschien moeten ze zich wat meer toeleggen op een werkwoord, in België met uitsterven bedreigd, maar brandend actueel bij onze noorderburen: gedogen. Het lijkt te zijn opgepikt uit een of ander Oudnederlands heldendicht, maar in Nederland, waar ze druk bezig zijn gedoogsteun te verlenen, regeerakkoorden te gedogen, een gedoogbeleid te voeren…, kennen ze de betekenis er nog van: water bij de wijn doen, flexibel zijn en verdragen.

Niet ondanks maar dankzij de sociale media

De millenniumstudenten, zoals de huidige generatie studenten ook wel genoemd wordt, gaven duidelijke signalen. En dat niet ondanks maar dankzij de sociale media. De revoluties van tegenwoordig vinden hun kiem op het zogenaamde Web 2.0, het sociale internet. Het YouTubefilmpje van de jonge Brit die tijdens een bijeenkomst van de studentenvakbond in een knap staaltje redenaarskunst onstuimig opriep tot protest tegen de verhogingen van de inschrijvingsgelden, verspreidde zich via de sociale netwerken als een lopend vuurtje. Het was een eyeopener voor heel wat jongeren. Ook in Tunesië werden de subversieve bloggers, Yassine Ayari en Slim Amamou, de bezielers en boegbeelden van de Jasmijnrevolutie. Dat de Che Guevara’s van deze wereld voortaan gewapend zullen zijn met een laptop, daar is Ayari rotsvast van overtuigd. En ook het lont van de betoging in België werd ontstoken op Facebook. Twee Facebookgroepen – vrij snel versmolten tot één onder de naam ‘No Government, Great Country’ – die opriepen tot een nationale betoging, hadden in geen tijd een gigantisch succes.

Vloek, plaag of zegen?

Laat het duidelijk zijn dat de Facebook-generatie die sociale netwerksite ook voor wat zinvollers weet te gebruiken dan om gelekte finales van De Allerslimste Mens ter Wereld te verspreiden of om een digitale fan te worden van zaken als frietjes van de frituur. Met de studentenprotesten in het achterhoofd kan de Facebook-generatie nog maar moeilijk als een hoop oppervlakkige post-ideologische leeglopers bestempeld worden, lijkt me. En welke parafrase verdient het medium zelf? De vloek, de plaag of de zegen?

© 2011 – StampMedia/Lessius – Lien Claes