De muziek en haar grenzen

Luc Mishalle staat bekend als ‘de man die in België de poging om westerse en niet-westerse muziek op elkaar te betrekken het verst heeft doorgezet’. Dat schrijft Paul de Bruyne in het pas verschenen boek Een stoet van kleur en klanken.
Het boek schetst het artistieke traject van Mishalle en zijn ervaring met Maghrebijnse en meer specifiek Marokkaanse muziek. Een traject dat al drie decennia duurt en dat geleid heeft tot de samenstelling van een reeks multiculturele muziekgroepen en tot honderden concerten in binnen- en buitenland. Wie dat traject gevolgd heeft, weet dat het een traject van vallen en opstaan is geweest. Van proeven, experimenteren en vernieuwen. Een avontuur dat zich buiten de lijnen van de kunsteducatie afspeelt en waarin onder andere jazzinvloeden samen met traditionele volksmuziek uit Marokko zich in een nieuwe ervaring op het podium uiten.
De ervaring van Luc Mishalle past ook al drie decennia lang in het integratieverhaal van de beleidsmakers. Niet alleen kent muziek geen grenzen, maar muziek breekt zelfs die grenzen, is het betoog. Alleen stelt Luc Mishalle zelf vast dat de vraag waarom kinderen uit etnisch-culturele minderheden hun weg naar de muziekscholen niet vinden nog altijd actueel is. Hij merkt ook op dat er de laatste tien jaar minder ruimte is voor allochtone muziekgroepen, zelfs op festivals waarop wereldmuziek de toon aangeeft. ‘Op grote festivals is het aandeel van de muziek uit de Maghreb heel beperkt. In de jaren tachtig en negentig was dat anders. We kwamen met de groep Marakbar bijna op alle festivals, maar dat is nu niet meer mogelijk’, zegt hij.
e interesse van Luc Mishalle voor Marokkaanse muziek werd niet ingegeven door een maatschappelijk engagement maar was puur muzikaal. ‘Ik ben een saxofonist en was erg aangetrokken tot jazzmuziek. Maar jazz is het resultaat van de ontmoeting tussen blues en westerse muziek. Die ontmoeting is elders gebeurd. Ik wilde iets uit de eigen omgeving en toevallig was er Marokkaanse muziek in mijn directe omgeving. Ik zag parallellen met jazz en wed aangetrokken tot de ritmiek en de improvisatie.’
Het breken van grenzen is niet een doel op zich voor Luc Mishalle. ‘Voor mij komt het erop aan om interessante muziek te maken. Maar je wordt te vaak op het sociale en multiculturele beoordeeld en dat is soms heel frustrerend.’
Een stoet van kleur en klanken. De muziek van Luc Mishalle & co door Paul De Bruyne is uitgegeven door Academia Press. 215 blzn. ISBN 9789038213842.
MO* en Met-X geven 5 exemplaren weg van dit boeiende boek. Doe mee.