Duitse stad bant auto (*)

Auto’s kunnen er nog wel binnen in de wijk, maar alleen om snel essentiële goederen te laden of lossen. Enkel op de hoofdstraat beschikt daarom over parkeergelegenheid, en private parkeerplaatsen zijn verboden. De huizen beschikken dus niet over een oprit of garage.
Meer dan 70 procent van de inwoners beschikt niet over een wagen en maakt gebruik van de efficiënte tramverbinding met het centrum van Freiburg. Wie toch nog een auto nodig heeft om bijvoorbeeld op vakantie te gaan, huurt er eentje of doet aan autodelen. De inwoners die wel blijven zweren bij een eigen auto, moeten 20.000 euro betalen voor een plaatsje in de garage aan de rand van het district.

Klimaat

De afwezigheid van auto’s is het meest opvallende aspect van Vauban, maar de wijk is nog veel groener dan dat. Alle huizen zijn voorzien van driedubbel gelaagd glas en doorgedreven isolatie, gecombineerd met een ventilatiesysteem dat alle appartementen van verse lucht voorziet. De meeste huizen beschikken over zonnepanelen en gemeenschappelijke verwarming met houtpellets. Zelfs het water van de toiletten en de douche wordt gerecupereerd om de tuin mee te besproeien.
De wijk is zo energiezuinig dat het een kleine elektriciteitscentrale geworden is, die elektriciteit verkoopt aan energiebedrijven.

Toeristen

De wijk ontstond in de jaren dertig als woonkazerne voor Duitse soldaten. Na de oorlog werd “Quartien Vauban” overgenomen door Franse soldaten, maar toen die vertrokken in de jaren negentig raakten de gebouwen in verval. Tot een aantal ecologisch bewuste omwonenden er interesse in kreeg. Ze richtten het Vauban Forum op en begonnen te onderhandelen met de stad Freiburg.
Aanvankelijk was het vooral de bedoeling om een aantal ecologische huizen op de site te bouwen, maar al snel groeide het uit tot een ecologisch experiment.
Dat experiment wint gestaag aan bekendheid. Elke dag komen zes of zeven bussen toeristen aan om de stille straten te bewonderen.
(*) Dit artikel maakt deel uit van de reeks ‘De wereld wordt groen: 20 succesverhalen’. De bijdragen illustreren dat overal ter wereld werk wordt gemaakt van de broodnodige groene revolutie.