Duizenden studenten op de been in Teheran

Volgens de hervormingsgezinde studentenvereniging OCU (Office to Consolidate Unity), waren bij de betoging zeker duizenden enthousiastelingen aanwezig. De Iraanse autoriteiten houden het echter op slechts “150 anarchisten”. De studenten verzamelden buiten aan de universiteit en stootten daarna door de zwaarbewaakte toegang  van het gebouw. OCU-lid Mahdi Arabshahi beschreef aan AP hoe ze de universiteit binnendrongen: “Er was enorme controle, ze [de autoriteiten] lieten niemand binnen, maar de studenten braken door het hek, en stuwden daarna binnen.”

Nationale Studentendag

Het protest werd georganiseerd naar aanleiding van de Nationale studentendag. Op zes december wordt traditioneel de moord op drie studenten 55 jaar geleden herdacht. Op die dag in 1953 – volop Koude Oorlog – organiseerden studenten een protestactie tegen het bezoek van de toenmalige Amerikaanse president Nixon aan Teheran. Het bezoek volgde op de coup d’état van de Shah – geruggesteund door de CIA – in augustus datzelfde jaar. Drie manifestanten werden tijdens dat verzet neergeschoten. Sindsdien is zes december in Iran een symbool geworden voor de Iraanse (studensten-)strijd voor sociale gerechtigheid en tegen dictatuur.
Het protest dit weekend werd echter, net als in 2007 trouwens, op zeven december georganiseerd. Volgens het Franse persagentschap AFP, is dit omdat de studenten zo de officiële ceremonies willen vermijden. Want, Teheran speelt natuurlijk ook in op de populariteit van deze symbolische dag, die zich oorspronkelijk richtte tegen het onderdrukkende regime van de Shah. 

Kritiek

De meeste protesten waren volgens Arabsahi rechtstreeks gericht tegen Ahmedinejad. Scherpe kritiek was er vooral op de slechte economie, én zijn onderdrukkende academische politiek. In het voorbije jaar werden verscheidene studentenverenigingen opgedoekt, publicaties gebannen, non-conformistische lezingen verboden, enz.
Een professor aan de universiteit van Teheran vatte het in februari als volgt samen: “We vechten niet voor een land met freedom of speech als dusdanig, maar voor een land met freedom after speech.” Hij reageerde toen – anoniem weliswaar – op de reeds maandenlange geheimzinnige arrestatie van Saeed Habibi, een jonge studentenleider. Pas op 21 maart 2008 kon het Iran Human Rights Voice het heuglijke nieuws meedelen dat Habibi voor de allereerste keer naar huis mocht bellen.

“Geen freedom of speech, wel freedom after speech”

Iraanse persagentschappen

Volgens Reuters had het officiële Iraanse nieuwsagentschap IRNA het over het gewelddadig protest van een “illegale splinterorganisatie”, waarbij marxisten betrokken waren. Nogal wat studenten droegen immers een T-shirt met het portret van Che Guevara.
Op de websites van  de twee Iraanse persagentschappen IRNA en FARS blijft het vandaag echter beduidend stil over het oproer. Het topverhaal van de dag blijkt een ander studentenprotest aan de Ambassade van Saoedi-Arabië diezelfde dag. Daar zouden universiteitsstudenten zich uitgelaten hebben over de lauwe reactie van de Islamitische landen over de misdaden in de Gaza-strook. Ze riepen op tot de actieve verdediging “van de rechten van de dakloze Palestijnen.” Geen Che Guevara hier, wel Libanese vlaggen en foto’s van het Israëlische optreden in Gaza.