Ecologische hel ligt in China, India en Rusland

Linfen en Tianjin in China en Sukinda en Vapi India zijn echte ‘killer communities’, plaatsen waar mensen sterven als vliegen als gevolg van de zware milieuvervuiling, schrijven de auteurs van de “World’s Worst Polluted Places 2007”. In de editie 2006 voerde Rusland de lijst aan met drie vermeldingen, maar intussen hebben de onderzoekers zowel in India als China nog een bijkomend gebieden gevonden waar honderdduizenden mensen de gevolgen dragen van zware verontreiniging.
Tianjin in de Chinese provincie Anhui levert bijna de helft van al het lood dat in China wordt geproduceerd. Een groot deel van dat zachte metaal komt uit illegale fabriekjes die met verouderde technieken werken. De bodem en de huizen bevatten er 10 tot 24 keer meer lood dan toegelaten in China. Dat zou kunnen leiden tot vertraagde geestelijke ontwikkeling en hersenbeschadiging bij 140.000 mensen.
De tweede nieuwkomer is de Vallei van Sukinda in de Indiase deelstaat Orissa. Er wonen 2,6 miljoen mensen, maar het is ook een van de grootste vindplaatsen van chroomerts ter wereld. Twaalf open mijnen draaien op volle toeren zonder dat er sprake is van milieubeheerplannen. In de omgeving is meer dan dertig miljoen ton mijnafval gestort. De mijnen lozen hun afvalwater onbehandeld in de rivier die door de vallei stroomt.
Bijna 70 procent van het oppervlaktewater en 60 procent van het drinkwater in de vallei bevat gevaarlijke chroomverbindingen, twee tot twintig keer meer dan de internationale norm. In dorpen die op minder dan een kilometer afstand van een open mijn liggen, lijdt bijna een kwart van de bevolking aan kwalen die door de vervuiling worden veroorzaakt.
De lijst van de meest vervuilde plaatsen is het werk van het gerenommeerde milieuonderzoekscentrum Blacksmith Institute uit New York en de Zwitserse afdeling van de internationale milieugroep Green Cross. Ze deden een beroep op milieudeskundigen uit de VS, Europa en India. In de top tien die ze samenstelden staan twee plaatsen in Rusland, Tsjernobil in de Oekraïne, de omgeving van de La Oroyamijn in Peru en extreem vervuilde mijnbouwterreinen in Zambia en Azerbeidzjan. De vervuiling op die plaatsen samen treft twaalf miljoen mensen.
Volgens de onderzoekers kunnen de meeste van de vervuilde gebieden relatief eenvoudig gesaneerd worden, meestal ook zonder overdreven kosten. “Daar is geen rakettechnologie voor nodig,” zegt Richard Fuller, de directeur van Blacksmith. Maar de meeste terreinen zijn gewoon verlaten - dat is makkelijker en goedkoper.
De betrokken regeringen bagatelliseren de problemen vaak. Rusland zegt bijvoorbeeld dat er geen gezondheidsproblemen zijn in Dzerzhinsk, een stad van 300.000 inwoners en vijftig jaar lang een belangrijke productieplaats van chemische wapens. Minstens 300.000 ton afvalwater van die productie kwam in het grondwater terecht. Er worden veel kinderen met afwijkingen geboren en de gemiddelde leeftijd van de inwoners van de stad ligt maar iets boven de veertig jaar.
De onderzoekers namen wereldwijd meer dan 400 vervuilde terreinen onder de loep om tot hun top tien en de meer uitgebreide lijst van de “Dirty 30” te komen. Ook in die lijst domineren China, India en Rusland. Volgens Fuller zijn er nog honderden zwaar vervuilde plaatsen niet in het onderzoek opgenomen. “We hebben niet veel informatie uit Centraal-Azië en Latijns-Amerika.”