Een festival met meerwaarde?

Tot vorig jaar leek alleen de uitgebreide aanwezigheid van ngo’s en socio-culturele organisaties op de festivalweide het verschil te maken met de andere, verder commercialiserende festivals. Maar of dat labyrint aan kraampjes en steun-ons-project-oproepen een echte meerwaarde biedt, valt te betwijfelen.

Mano Mundo 2001 pakt echter uit met een vernieuwing die het festival op een fris en interessant spoor zet. De organisatoren spannen zich steeds meer in om niet alleen een affiche te hebben waarop de culturele en artistieke diversiteit hoog scoort, ze willen ook dat de programmatie, de prospectie en de presentatie vertrekken van de reële diversiteit die de provincie kenmerkt. Naast het hoofdpodium worden heel wat groepen geprogrammeerd die ontstaan zijn in het kader van interculturele werkingen of zelforganisaties. Mano Mundo neemt hierdoor het risico om te breken met de dictatuur van de grote namen of de exotische ontdekkingen en lijkt resoluut te kiezen voor een festival dat de talenten van eigen bodem kansen geeft. Bovendien is er een Feria Andaluz en een Marokkaans dorp, opgezet door zelforganisaties. Hopelijk groeit die wereld de volgende jaren met Turkse, Indiase, Albanese en Koerdische wijken en krijgt ook de niet-commerciële Vlaamse muziek haar kans. De wereld is een stad waarin we allemaal op zoek zijn naar een nieuw zelfverstaan. Wim Viaene, van het Project Open Culturele Centra, stelt dat de dynamiek die dit jaar ontstaan is, in elk geval verder verdiept moet worden en moet leiden tot culturele diversiteit op alle niveaus. Volgens Viaene ligt het verschil met de andere festivals niet noodzakelijk in de affiche, maar in de manier waarop het festival opgezet wordt. ‘Als Mano Mundo erin slaagt om allochtonen en autochtonen samen te laten bouwen aan een festival waarvan ze allebei genieten, dan is de investering van overheidsgeld absoluut verantwoord’, besluit hij. Bovendien verwacht Wim Viaene nogal wat van het opzet om de derdewereldorganisaties te stimuleren om hun aanwezigheid op Mano Mundo te gebruiken als experimenteergrond. ‘De ngo’s kunnen hier een artistieke presentatie van hun ideeën uitproberen’, zegt Viaene.

Mano Mundo is op weg om meer te worden dan een grote vlag waarmee het Antwerpse provinciebestuur jaarlijks de zomer binnenvendelt. Het is het schuchtere begin van een lappendeken waaraan veel groepen en mensen meenaaien en waaronder een uitdagende verscheidenheid schuilgaat.