Een jaar na de aanslagen in Mumbai

Wat gebeurde er?

De terroristen, naar schatting zo’n twee dozijn, vertrokken nadat ze aan land kwamen met explosieven en wapens naar verschillende, op voorhand vastgestelde locaties in Mumbai. Ze leken bekend met de beveiligingssystemen van hun doelwitten. Een van de groepen liep naar een bekend café vlakbij zee, Leopold’s, waar veel westerse toeristen komen. Hier werd op het publiek geschoten en vervolgens vertrokken de terroristen naar het 105-jaar oude Taj Mahal Hotel. Een andere groep viel het even beroemde Oberoi Trident Hotel aan.
Een derde groep vorderde een politiebusje en reed daarmee naar de stationshal Chhatrapati Shivaji Terminus, waar treinpassagiers en voorbijgangers werden beschoten en granaten werden gegooid. Nog een andere groep koos het Cama Ziekenhuis als doelwit.
In totaal kozen de terroristen tien openbare plaatsen als doelwit, inclusief Wadi Bundar en Vile Parle, waar twee taxi’s werden opgeblazen. De politie slaagde erin twee terroristen tegen te houden die woensdag om tien voor elf ’s avonds uur aankwamen bij Girgaum. De bewapende mannen werden allebei doodgeschoten en de politie ontdekte twee boten met explosieven.

Wie pleegde de aanslagen?

Volgens de Indiase regering werden de aanslagen georganiseerd vanuit Pakistan. In de hoop op medewerking aan het onderzoek naar het bloedbad in Mumbai, gaf India begin januari aan Pakistan een rapport waaruit moest blijken dat er wel degelijk linken zijn met Pakistaanse terroristen. Het gaat onder meer om de verklaring van de voornaamste gearresteerde verdachte, gegevens over in beslag genomen wapens en materieel en informatie uit telefoongesprekken. Ondertussen heeft Pakistan zeven verdachten opgepakt en aangeklaagd, het land beschuldigt de zeven ervan mee te hebben gewerkt aan de voorbereiding en planning van de aanslagen.

Welke stappen overwoog India na de aanslagen?

India zou eind vorig jaar een militaire actie tegen Pakistan overwogen hebben, maar zag daarvan af omdat Pakistan kernwapens bezig. Dat verklaarde de voormalige Indiase legerchef Shankar Roychowdhury volgens een Indiaas nieuwsagenschap. Om dezelfde reden is India volgens hem ook niet tot de aanval overgegaan na een terroristische aanslag op het Indiase parlement in 2001. De aanslagen zorgden voor een grote crisis in de bilaterale betrekkingen, maar uiteindelijk gaven beide kernmachten de diplomatie een kans.

Wat met de overlevende dader?

Op de eerste dag van de drie dagen durende terreur in Mumbai slaagde de politie erin een van de daders op te pakken. Mohammad Ajmal Kasab legde bekentenissen af en staat terecht voor een rechtbank in Mumbai. Hij verklaarde afkomstig te zijn uit het Pakistaanse deel van Punjab en opgeleid te zijn in een Pakistaans trainingskamp van de LeT, een islamitische terreurgroep, nabij Lahore. Toen Kasab verklaarde uit Pakistan afkomstig te zijn, betwistten de Pakistaanse autoriteiten die informatie, en claimden ze in hun bevolkingsregister geen spoor terug te kunnen vinden van Kasab.

Hadden de aanslagen een impact op de parlementsverkiezingen dit jaar?

Terrorisme als thema heeft weinig invloed gehad op de parlementsverkiezingen in India. Nochtans had de grootste oppositiepartij BJP (Bharatiya Janata Party) zwaar uitgehaald naar de aanpak van de regering. De nadruk op het gevaar van terrorisme heeft de BJP weinig opgeleverd. Daar vallen verschillende verklaringen voor te geven. De parlementsverkiezingen mogen dan wel nationaal georganiseerd zijn, vaak laten kiezers zich leiden door lokale thema’s. Bovendien is terrorisme een thema dat in de eerste plaats leeft bij de stedelijke bevolking.

Zijn er sindsdien nog aanslagen geweest in India?

Bij de parlementsverkiezingen zijn in april dit jaar een reeks aanslagen gepleegd door naxalieten, maoïstische rebellen. Zo bliezen ze een voertuig op waarin verkiezingsmagistraten zaten en kaapten ze een trein en gijzelden ze de inzittenden. Alle passagiers werden uiteindelijk ongedeerd vrijgelaten. De rebellen riepen kiezers op de verkiezingen te boycotten.
Mahmohan Singh, de premier van India, vindt de naxalitische aanvallen als de grootse binnenlandse bedreiging voor het land. In 2008 werden maar liefst 500 burgers en politiemensen omgebracht door de Maoïsten. De rebellen vechten al meer dan 30 jaar in verschillende Indiase staten voor meer land en jobs voor de landarbeiders en de armen.

Waarom kregen media kritiek?

De aanslagen in Mumbai hebben gezorgd voor een nooit gezien media-offensief. Met name de nog jonge vierentwintiguren-nieuwszenders gooiden alles in de strijd –en krijgen daarom nu ook volle bakken kritiek. Indiase tv toonde gruwelbeelden van lijken en gegijzelden, onthulde de bewegingen van Indiase speciale commando’s en de plekken waar mensen zich schuilhielden in het Taj Hotel. De kwebbelende filmsterren uit Bollywood werden opgevoerd voor commentaar en één zender zond zelfs live een telefoongesprek uit met een van de tien gewapende aanvallers. Tussen de nieuwsupdates door werd krijgsmuziek gespeeld, en op sommige momenten zelfs overbekende filmmuziek uit Bollywoodfilms over oorlogen tussen India en Pakistan.