Een schone toekomst

Ecokolonialisme van minister Moerman?

Enkele weken na haar aantreden als minister van Buitenlandse Handel en Energie kondigde Fientje Moerman aan wel wat te zien in de aankoop van emissierechten in het buitenland als een voor de hand liggende piste om onze Kyoto-verplichtingen te voldoen en tegelijk onze industrie, vooral de petrochemie, op snelheid te houden.
De milieubewegingen in ons land -Greenpeace België, Bond Beter Leefmilieu, Inter-Environnement Wallonie en Climate Action Network Europe- reageerden met scherpe kritiek. Zo’n handelwijze is strijdig met de geest van de internationale afspraken voor het beperken van de uitstoot van broeikasgassen. Het is bovendien een vorm van ecokolonialisme, stellen ze. ‘Zolang wij niet afkicken van onze energieverslaving, blijft onze economie zo energie-intensief dat ze niet veralgemeenbaar is voor de landen in het Zuiden.’ Op wereldschaal komt ons landje op de vijfde plaats wat betreft de uitstoot van broeikasgassen. Met minder dan 1 procent groene stroom halen wij van alle Europese landen het minst stroom uit hernieuwbare bronnen. Daarmee zijn we ecologisch niet erg toekomstgericht, en op de lange termijn gaat dit ook onze economie parten spelen.
Wereldwijd wordt er vandaag druk geëxperimenteerd met alternatieve, duurzame energiebronnen. Eén van de veelbelovende pistes is de waterstofenergie en de ontwikkeling van een ware waterstofeconomie. Ruim een jaar geleden al liet de Europese Unie, bij monde van Commissievoorzitter Prodi, weten dat ze prioriteit wil geven aan het verminderen van de afhankelijkheid van olie.
Op de G8-top in het Franse Evian, in mei, was de waterstofeconomie één van de thema’s op de agenda. Op de EU-VS-top eind juni ondertekenden president Bush en EU-voorzitter Romano Prodi een verdrag waarin nauwere samenwerking wordt beloofd voor de ontwikkeling van een technologie die gebaseerd is op waterstof, om effectief te komen tot een economie en een handelssysteem die draaien op zuivere energie. Zowel de EU als de VS hebben voor de komende jaren miljardeninvesteringen voor onderzoek in de waterstofeconomie aangekondigd. (adw)

Thailand opteert voor zonne-energie

In maart volgend jaar treedt in Mae Hong Son in Thailand de grootste centrale voor zonne-energie van het land in werking. De installatie zal niet meer dan vijf megawatt per jaar produceren maar verdubbelt wel de totale capaciteit van zonne-energie in het land en maakt Thailand leider in Zuidoost-Azië op het vlak van alternatieve energie. De belangrijkste bron van energie voor Thailand is gas en hydro-elektriciteit maar tegen 2020 zou 30 procent van de energiebehoefte door zonne-energie geleverd moeten worden.
Maleisië en Singapore leggen tot op vandaag weinig interesse aan de dag om dit spoor uit te proberen, terwijl Indonesië, een olieproducerend land, helemaal niet denkt aan alternatieve energie. India daarentegen doet het erg goed, het is het enige Aziatische land met een departement hernieuwbare energie binnen de regering. India’s energieplan streeft ernaar tegen 2012 10 procent van zijn elektriciteit te leveren op basis van hernieuwbare energiebronnen. (adw)

Van het koude noorden tot het koude zuiden

Ruim vijfentwintig jaar geleden stelde de wetenschapper Bragi Arnason in IJsland de waterstofenergie voor als hét alternatief voor de fossiele brandstoffen. Zijn proeven trokken al snel de aandacht van multinationals als Shell, DaimlerChrysler en Norsk Hydro. Met deze drie partijen werd het bedrijf Icelandic New Energy opgericht, dat voor 51 procent in Ijslandse handen van is. De technologie heeft het land alvast geen windeieren gelegd. Het kleine landje groeide in de afgelopen eeuw van een van de armste landen van Europa naar een van de rijkste landen ter wereld, door zijn zwakte -de extreme weersomstandigheden- om te vormen tot een sterkte en ze te benutten in de nieuwe technologie.
Tegen 2025 denkt Icelandic New Energy de overgang naar de schone, duurzame waterstofeconomie volledig te hebben verwezenlijkt. Arnason ziet IJsland in de toekomst het Koeweit van het Noorden worden, de grootste exporteur van waterstof.
Het voorbeeld werkt inspirerend. In april werd in Pico Truncado, in Argentijns Patagonië, op 150 km van de stad Comodoro Rivadavia, begonnen met de bouw van de eerste waterstofcentrale op Latijns-Amerikaanse bodem. Bedoeling is over twee jaar een waterstofstation te hebben waar waterstofauto’s zich kunnen bevoorraden. De gemeente geeft het voorbeeld door twee bestelwagens om te bouwen. De kosten van het experiment zijn volledig voor rekening van de gemeente, die door dit project haar faam als groene gemeente wil bevestigen.
De waterstofcentrale zal de energie stockeren die momenteel opgewekt wordt door twee windmolens, die voor 36 procent in de elektriciteitsbevoorrading van het dorp voorzien. Deze energie is zuiver en hernieuwbaar, en zal via de waterstofcentrale opgeslagen en zelfs uitgevoerd kunnen worden. Schepen van Openbare Werken van Pico Truncado, Juan Estigarribia, verdedigt het project met overtuiging. ‘Wij vinden deze investering meer dan de moeite waard. Waterstof is de energie van de toekomst. Privé-petroleumbedrijven hebben al interesse laten blijken in de financiering van het project, maar wij willen een gemeentelijke dienst blijven. Wij willen niet dat dat alle winsten van een waterstofeconomie afvloeien naar het buitenland, zoals met de petroleum gebeurd is.’ (adw)

Duimen voor Apollo

In maart van dit jaar stelde Jay Inslee, afgevaardigde in het Amerikaanse Congres voor de Democraten, een globaal project voor zuivere energie voor, het zogenaamde Nieuw Apollo Energie Project. Dat project moet de afhankelijkheid van de VS van fossiele brandstoffen, en vooral van de conflicthaard Midden-Oosten afbouwen, de economie nieuw leven inblazen en bijkomende jobs creëren, en effectief iets doen aan het broeikaseffect en de luchtverontreiniging.
Volgens Jay Inslee staan de VS voor cruciale energiekeuzes. ‘De leidende windturbineproducent is Denemarken, een land dat over tien jaar 50 procent van zijn elektriciteit uit windenergie zal halen. De leider van zonne-energieproductie is een Duitse firma. In schone wagens is Japan marktleider. Al deze domeinen kunnen wij, de bakermat van technologische vernieuwing, toch niet overlaten aan de opkomende markten in de rest van de wereld?’, vindt Inslee.
Het Apolloproject kreeg in juni ook de steun van tien vakbonden, waaronder die van de staalarbeiders, de auto-industrie en de mijnwerkers. Zij riepen de presidentskandidaten op dit tienjarenplan te steunen. De Republikeinen hebben tot op vandaag een stemming over het project tegengehouden. (adw)