Eindejaarsbloedbad op Zuid-Afrikaanse wegen

Op 2 januari was de dodentol op de Zuid-Afrikaanse wegen opgelopen tot
1.070, een vierde meer dan tijdens dezelfde periode vorig jaar. De meeste
doden zijn aangereden voetgangers. Vooral de provincie Kwazulu-Natal, ‘s
lands populairste vakantiebestemming, krijgt tijdens de feestdagen extra
verkeer en ongelukken te slikken.

De provincie staat aan de kop van het aantal dodelijke verkeersongelukken,
maar de politie vecht er tegen de bierkaai. Net toen we onze
gesofisticeerde uitrusting in gebruik namen en overtreders om de oren
sloegen met zware boetes, vernamen we geshockeerd dat de meeste
Zuid-Afrikaanse bedrijven een budget reserveren voor verkeersboetes als deel
van de werkingkosten van het senior management, zegt S’bu Ndebele,
verkeersverantwoordelijke van Kwazulu-Natal. Zelfs als de plek van de
bekeuring verlaten, stuiven ze met grote snelheid weg. De boetes schrikken
niet af. Het feestseizoen is nog niet ten einde, de meerderheid van de
vakantiegangers moet nog met de wagen van de kust naar hun huis in het
Zuid-Afrikaanse binnenland.

Ongeveer de helft van de slachtoffers is tussen de 17 en 40 jaar oud en
behoort tot de actieve beroepsbevolking. Ambtenaren van het departement van
Transport waarschuwen voor de negatieve effecten daarvan op de economie.

Naast de koortsige haast die Zuid-Afrikanen aan de dag leggen, ligt ook het
dronken rijden aan de basis van het probleem. De helft van de verkeersdoden
blijkt te veel alcohol in het bloed te hebben, signaleert de Zuid-Afrikaanse
Medische Onderzoeksraad. Slecht getrainde en onvoldoende gekwalificeerde
verkeersambtenaren zijn een andere oorzaak - de controleurs zijn slechts
bevoegd om de rijsnelheid te verifiëren en niet of de chauffeur nuchter is
en of zijn wagen rijwaardig is. Defecten als kapotte remmen en afgesleten
banden zijn in Zuid-Afrika een belangrijke directe oorzaak van
verkeersongelukken. Bussen en minibustaxi’s, een populair transportmiddel,
verkeren in erg slechte staat - als zij een dodelijk ongeluk hebben, zijn
ook meteen een groot aantal mensen bij betrokken.

Verkeersngo’s klagen aan dat vele verkeersambtenaren corrupt zijn en dat ze
overtreders voor een steekpenningetje van 50 rand (5,5 euro) laten
doorrijden. Het feit dat de ambtenaren slecht betaald zijn, heeft daar
volgens de ngo’s alles mee te maken. Zuid-Afrika telt volgens hen ook veel
te weinig controleurs.

Door het povere succes van de inspanningen van de overheid om de dodelijke
mentaliteit van de Zuid-Afrikaanse chauffeurs te wijzigen in de Drive
Alive-campagne, eisen verkeersambtenaren hardere maatregelen. Wat de
Amerikaanse, Australische of Europese chauffeurs weerhoudt om roekeloos te
rijden is niet het bestaan van een communiezieltje, maar het risico van het
verlies van het rijbewijs. We hebben twee keuzes: ofwel laten we het moorden
duren, ofwel vernietigen we rijbewijzen, vindt Ndebele.