Eindelijk rooskleurige toekomst voor Indiaas huishoudpersoneel

Meer dan vijftig miljoen Indiërs verdienen dagelijks de kost als huishoudpersoneel. Het overgrote deel van hen zijn vrouwen, meisjes en kinderen. Voor velen is huishoudelijk werk bij een ander gezin een manier om te overleven. Soms zelfs een strijd, want discriminatie en misbruik van huishoudpersoneel is geen uitzondering in India, dat een geschiedenis kent van slavernij, feodale relaties en andere gezagsverhoudingen.

Essentiële arbeidsrechten

Op dit moment bestaat amper juridische bescherming voor de sociaal kwetsbare groep van huishoudpersoneel in India. Arbeidsrechten zijn op nationaal vlak onbestaande. Alleen op regionaal niveau hebben een aantal staten het huishoudpersoneel recht gegeven op een minimumloon.

Dankzij een conventie van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO/ILO) komt wellicht binnenkort verandering in de penibele situatie van de huishoudwerkers. De IAO-conventie verleent hen alle essentiële arbeidsrechten, waaronder een minimumloon, sociale zekerheid en het recht om zich te verenigen in een vakbond.

Druk vanuit Brussel

De conventie, die vorig jaar door de 183 IAO-leden werd aangenomen, is momenteel enkel door Uruguay geratificeerd. Vanaf een tweede ratificatie, treedt de conventie in werking. Al zijn enkel de landen die werkelijk tot ratificatie overgaan, verplicht om hun arbeidswetgeving conform te maken aan de bepalingen van de IAO-conventie.

Maar volgens Chetan Chandran, coördinator van de Indiase ngo voor huisarbeiders National Domestic Workers Movement (NDWM), zal ook India de conventie over afzienbare tijd ratificeren. ‘Sinds vorig jaar stelt de Indsiase regering zich progressief op. Ze heeft beloofd om de conventie snel voor te leggen aan het parlement ter ratificatie.’

‘Door de ratificatie van de conventie wordt een toekomst van waardig leven voor huishoudpersoneel eindelijk reëel’

Om de druk op India nog te verhogen, klopte Chandran vorige week aan bij federaal Minister van Werk Monica De Coninck. ‘De symbolische waarde van ratificatie door België of ‘Brussel’, als hoofdstad van Europa, is groot’, legt hij uit. ‘De situatie voor huishoudpersoneel mag dan in België een pak beter zijn dan in India, met ratificatie toont België alvast een mooie daad van solidariteit’.

Minister De Coninck kondigde ondertussen aan spoedig de ratificatieprocedure op te starten. Ze bevestigde dat de ratificatie van het grootste belang is voor huispersoneel in heel wat landen in het Zuiden, maar dat er ook in België blijvende aandacht moet zijn voor de arbeidsomstandigheden en de positie van huishoudwerkers.

Waardig leven

Chandran spreekt van een succes en wijst daarbij op de inspanningen van de NDWM, de Indische basisbeweging voor huisarbeiders die de Belgische zuster Jeanne Devos een kwarteeuw geleden uit de grond stampte. ‘De NDWM richtte zich in de eerste plaats tot het huishoudpersoneel om hen bewust te maken van hun rechten, maar heeft ondertussen ook een stevige lobbykracht.’

De NDWM heeft een groot aandeel gehad in de recente progressieve houding van de Indiase overheid en zo onrechtstreeks in een toekomstige ratificatie. En de gevolgen daarvan zijn volgens Chandran niet te overschatten: ‘De sociale en economische positie van het Indiase huishoudpersoneel zal er immens op vooruitgaan. Een toekomst van waardig leven wordt voor hen eindelijk reëel.’