Ethiopië verpacht landbouwgrond aan buitenland om honger te bestrijden

Momenteel lijden 6,4 miljoen Ethiopiërs honger. De Ethiopische regering voert al sinds 1992 een langetermijnplan uit om de landbouw te mechaniseren en tegelijk de negen miljoen kleine boeren in het land op eigen benen te doen staan. Maar een succes is dat niet. Volgens het plan had Ethiopië dit jaar een  oogst van 28 miljoen ton moeten binnenhalen. Uiteindelijk werd het maar 16,4 miljoen ton.
Addis Abeba wil de productie nu drastisch opdrijven door grote stukken land te verpachten aan andere landen, die er aan industriële landbouw kunnen doen. De buitenlandse investeringen moeten de totale oppervlakte verbouwde grond in Ethiopië opdrijven tot vijf miljoen hectare in 2010.
Premier Meles Zenawi heeft al honderdduizenden hectare ongebruikte landbouwgrond aan Saoedi-Arabië beloofd. 5000 hectare gaat naar Djibouti. Tot dusver werd al twee miljoen hectare land in de regio’s Oromia en Amhara gevonden die in aanmerking komt voor buitenlandse verpachting. De twee regio’s staan bekend als de graanschuur van het land.

Voedselexodus

De Ethiopische regering verwacht dat de buitenlandse investeerders nieuwe technologieën zullen meebrengen. Lokale boeren kunnen die landbouwtechnieken dan overnemen. “De Ethiopische landbouw loopt achter wat technologie betreft”, zegt Ken Ohashi, Directeur van de Wereldbank in Ethiopië. “Er wordt nog altijd met ossen geploegd en met de hand gezaaid en geoogst.”
De Ethiopische boeren lijken vooral geïnteresseerd in de banen die de buitenlandse investeringen zullen scheppen. “Volledig afhankelijk zijn van je eigen boerderij is riskant”, zegt Melka, een arme boer uit Centraal-Ethiopië. “Je hebt een extra bron van inkomsten nodig.” 
Experts waarschuwen dat het voedsel én de winst in andere landen zullen terechtkomen. Ethiopiërs kunnen niet betalen wat buitenlandse consumenten voor het voedsel zullen neertellen.

Niet alleen Saoedi-Arabië

Als de overeenkomsten met Saoedi-Arabië en Djibouti vrucht dragen, kan Ethiopië nog met andere landen in zee gaan. Ook China is overal ter wereld op zoek naar extra landbouwgrond, van Kazachstan tot Somalië. Ook Egypte, Libië, India, Japan, Maleisië, Zuid-Korea, Bahrein, Jordanië, Koeweit en Qatar hebben te weinig vruchtbare landbouwgrond om hun hongerige bevolking te voeden en gaan al bij andere landen aankloppen.