EU woedend over ontwerpverklaring achtste klimaatconferentie

Thomas Becker, de vertegenwoordiger van de EU op COP-8, verklaarde dat het
ontwerp van de slotverklaring niet op de toekomst gericht is. Niet alleen
bevat het geen deadline voor het definitieve startschot, het zegt ook niets
over wat te gebeuren staat na 2012 - de datum die in Kyoto wordt
vooropgesteld. De uitstoot van de belangrijkste broeikasgassen moet tegen
dan met gemiddeld 5,2 procent verminderen ten opzichte van 1990. De
milieubeweging beaamt de Europese kritiek. Er staat eigenlijk niks in over
wat we moeten doen om de klimaatsverandering te vermijden, zegt Steven
Sawyer van Greenpeace International droogjes.

Becker ergert zich ook aan de pogingen van de ontwikkelingslanden - onder
leiding van India - om een eventuele reductie van de emissies te verbinden
aan meer financiële steun vanuit de industrielanden. Strikt genomen zijn
enkel de industrielanden gebonden door Kyoto, maar de ontwikkelingslanden
kunnen hun uitstoot van broeikasgassen wel op vrijwillige basis verminderen.
De EU wil geen concurrentie tussen klimaatverandering en andere thema’s
waarvoor een quid pro quo wordt gevraagd.

Ook de houding van Rusland wekt veel wrevel op. De Russische delegatie
heropende in New Delhi plots opnieuw de discussie over de wetenschappelijke
basis van het concept klimaatverandering. Ze moesten dit twee jaar geleden
bedacht hebben, zegt Becker. De EU voelt er niet veel voor om de discussie
te heropenen. Erger nog is dat Rusland weinig spoed lijkt te zetten achter
de goedkeuring van het verdrag. Op de Wereldtop in Johannesburg beloofde
Rusland nog dat het snel werk zou maken van de ratificatie van het verdrag.

Nikolai Pomoshnikov, de Russische vertegenwoordiger, verraste zijn
toehoorders in New Delhi door te verklaren dat de documenten van de vorige
klimaatconferentie in Marrakesh in november pas in mei vertaald werden. De
evaluatie ervan door de regering en de Doema kan volgens Pomoshnikov nog een
jaar op zich laten wachten.

De steun van Rusland is nodig om het verdrag bindend te maken. Om in werking
te kunnen treden, moet het protocol van Kyoto geratificeerd zijn door 55
landen die in 1990 minstens 55 procent van de uitstoot van de broeikasgassen
voor hun rekening namen. Het protocol is inmiddels al door 96 landen
geratificeerd, maar de industrielanden die mee in de boot zijn gestapt -
waaronder de EU en Japan - halen nog maar 37,1 van de vereiste 55 procent.
Het gat kan alleen gedicht worden als ook Rusland en Canada meedoen.

Positief is dat Canada heeft aangegeven dat het snel op de kar wil springen
en dat het ook zonder de VS verder kan. De Amerikaanse onderhandelaar deed
in New Delhi niets meer dan het bekende standpunt van zijn president
verantwoorden. Hij argumenteerde dat de groei van de Amerikaanse industrie
met 35 procent zou terugvallen als de VS de doelstellingen van Kyoto zouden
onderschrijven. We gaan het niet ratificeren - vandaag niet, morgen niet,
nooit. De VS waren in 1990 verantwoordelijk voor meer dan een derde van de
uitstoot van koolstofdioxide van de industrielanden.