Europese koerscorrectie

De opmerking van Van Rompuy gaat eigenlijk over de vraag hoe groot het eurosceptische legioen in het Europees Parlement zal worden eind mei 2014. Groter dan vandaag, dat dacht de Voorzitter ook wel, maar niet zo groot dat het onmogelijk zou worden door te gaan met hetzelfde beleid, dezelfde klemtonen en dezelfde antwoorden. Want dat beleid, dat zit fundamenteel goed, daar is Van Rompuy –ten minste in het openbaar– stellig van overtuigd.

Scepsis van alle kanten

En als de kiezer er niet van wil weten, dan moeten de politici de moed opbrengen om te besturen tegen de kritiek, afwijzing en scepsis van de kiezers in. Hoe negeren wat het volk wil en toegeven aan wat de financiële elite verwacht een uiting kan zijn van wat we in Europa het meest zouden moeten koesteren –de democratie- is alleen aan overbetaalde ambtenaren uit te leggen. De voorzitter vergist zich als hij gelooft dat er na de verkiezingen zonder koerswijziging bestuurd kan worden. Alleen dreigt de scepsis van alle kanten tegelijk te komen, wat het niet makkelijker maakt om te beslissen in welke richting de fundamentele koerscorrectie moet gaan.

Toch zal het Europese beleid moeten luisteren naar zijn burgers, anders dreigt de aversie tegen Brussel, die buiten onze landsgrenzen echt stormachtige proporties aanneemt, het hele Europese project omver te blazen. Dat zou eeuwig zonde zijn, want ook al is de EU gebouwd rond een gemeenschappelijke markt en niet rond gemeenschappelijk burgerschap, toch zou het verdwijnen of het krimpen ervan ook sociaal geen goede zaak zijn.

Als de unie vanaf half 2014 terug naar af gestuurd wordt, is dat niet alleen de verantwoordelijkheid van de populisten en enggeestige nationalisten, maar ook van de beheerders van de huidige onbevredigende – om het zacht uit te drukken – stand van Europese zaken. In plaats van door te spelen, zou het orkest beter helpen hozen.

Lees ook Zwarte zondag in Europa, de analyse over de Eurosceptici en de Europese verkiezingen die verscheen in MO*magazine van december.