Europese Unie krijgt oog voor ontwikkelingsbijdrage openbare drinkwatermaatschappijen

Het Europees geld voor drinkwaterprojecten in arme landen komt uit de Waterfaciliteit, een initiatief uit 2003. Het fonds wil in de voormalige Europese kolonies de toegang van arme mensen tot drinkwater verbeteren. De Europese Unie wilde dat doen door meer private ondernemingen te betrekken bij de waterdistributie in die landen. Tot hiertoe ging er uit de faciliteit geen geld naar samenwerkingprojecten tussen openbare watermaatschappijen.
Maar bij die strategie werden algauw vragen gesteld. Een studie die door de Europese Commissie in opdracht werd gegeven, kwam in 2005 tot de vaststelling dat veel privébedrijven niet graag investeren in Afrika, de Caraïben en de regio van de Stille Oceaan (de ACP-landen) omdat de return onzeker is.
Vorige week liet de Europese Commissie verstaan dat er voortaan ook geld kan gaan naar projecten van openbare drinkwatermaatschappijen uit Europa en de ACP-landen. Volgens een hoge ambtenaar van de Commissie die niet genoemd wil worden, wordt er misschien zelfs 10 procent van de beschikbare middelen opzijgezet voor dergelijke projecten van zodra de middelen van de faciliteit opnieuw zijn aangevuld.

Onbetaalbaar water

Actiegroepen vragen die koerswijziging al langer. Volgens hen maakt de inbreng van privébedrijven drinkwater vaak onbetaalbaar voor arme burgers. Toen het Franse Suez in de jaren 90 verantwoordelijk werd voor de waterdistributie in sommige Zuid-Afrikaanse voorsteden, werd drinkwater daar bijvoorbeeld zes keer duurder.
Olivier Hoedeman, een woordvoerder van het Corporate Europe Observatory, een niet-gouvernementele waakhond die het doen en laten van grote bedrijven volgt, zou wel liever een apart fonds zien ontstaan voor samenwerkingsprojecten tussen openbare bedrijven. “De Commissie moet dit aan de grote klok hangen. Dan zullen veel openbare bedrijven financiering aanvragen.”