Files doen Indonesië dichtslibben

Een mandarijntje uit Argentinië dat duizenden kilometers aflegt kost in Indonesië bijna evenveel als eentje dat er lokaal wordt geplukt. “Verschillende studies bevestigen dat de infrastructuur in dit land niet bevorderlijk is voor het vervoer van Indonesische producten van de ene stad naar de andere”, zegt econoom Latif Adam. “Buitenlandse producten zijn daardoor soms goedkoper dan lokale.”

Het grote probleem: de macet of file, een van de meest gebruikte woorden in hoofdstad Jakarta, en de inzet van de komende verkiezingen.

Publiek-private samenwerkingen

Een gebrek aan wegen, luchthavens, havens en elektriciteitscentrales maakt de Indonesische infrastructuur een van de meest belabberde in de regio. Het land besteedt minder dan 5 procent van zijn budget aan infrastructuur en bovendien wordt “slechts 16 procent van de totale infrastructuuruitgaven direct gebruikt voor nieuwe wegen. De overige 84 procent wordt gebruikt voor onderhoud van bestaande infrastructuur”, zegt Adam.

Een poging van de regering om te snijden in de subsidies voor brandstof en elektriciteit ten voordele van het infrastructuurbudget, werd in februari verworpen in het parlement. De helft van de Indonesische bevolking flirt met de armoedegrens en de subsidies zijn voor hen een belangrijke bron van hulp.

De Indonesische regering heeft nu wel een wet goedgekeurd over grondverwerving voor publiek-private samenwerkingen. “Maar dat was een lange weg als gevolg van ingewikkelde regelgeving, gebrek aan financiële garanties voor particuliere ondernemingen, vertragingen en slecht voorbereide projecten”, zegt Adam.

Als op 20 september twee kandidaten zullen doorgaan naar de tweede ronde van de verkiezingen voor het burgemeesterschap van Jakarta, wordt infrastructuur alvast het sleutelwoord in hun campagnes.