G20: Leve de vrije markt!

China beschermt zijn gigantische commerciële overschotten door een ondergewaardeerde munt te behouden. De Verenigde Staten scheppen 600 miljard dollar om hun munt te doen dalen. Duitsland verstikt de eurozone door haar agressieve export gebaseerd op sociale dumping. Wat stelt de G20 voor om de donkere wolken te doen afdrijven die zich aan de horizon opstapelen?

Holle woorden over de “teruggevonden groei” en “de post-crisiseconomie”. Een “proces van wederzijdse evaluaties” om de “indicatoren” te bepalen, die zouden toelaten om de “onevenwichten te onderkennen”, commercieel en financieel  — zonder dat er enig mechanisme voorzien wordt om deze onevenwichten te corrigeren.  De G20 onderneemt geen enkele actie tegen de hegemonie van de financiële machten; geen enkel woord over de belasting van de financiële transacties die rechtstreeks effect zou hebben op de speculatie, geen enkele inspanning om de fiscale vlucht aan te pakken, geen enkel voorstel om de bewarende bankactiviteiten te scheiden van de bankactiviteiten die enkel speculatief zijn, wat de beste oplossing zou zijn voor de banken “too big to fail”.

Maar we zullen vooral de verbijsterende vastberadenheid van de G20 onthouden om te werken aan een “internationaal monetair systeem, waarbij de wisselkoersen meer door de markt zouden bepaald worden”.

Terwijl er geen enkele maatregel voorzien wordt om de speculatie op de wisselmarkten, die toch 3.000 miljard dollar per dag betekenen, te beperken. Het is deze speculatie die verantwoordelijk is voor de onophoudelijke yo-yobewegingen tussen de verschillende munten, die geen enkele relatie hebben met de fundamentele situatie van deze nationale economieën. Gisteren Griekenland en Portugal, vandaag Ierland  vallen ten prooi aan een ontketende speculatie die op termijn het bestaan van de euro zelf bedreigt.

Deze fundamentalistische herbevestiging van de markt bevestigt de onmacht van de G20 om de lessen te trekken uit de financiële ineenstorting van 2008, en dit maakt een nieuwe crisis op korte of midden termijn waarschijnlijk.

De hervorming van het internationaal monetair systeem is meer dan ooit levensnoodzakelijk. Maar ze kan niet bestaan in een uitleveren van de munten aan de grillen van financiële machten. Men moet integendeel onmiddellijk de speculatie taxeren en drastisch aan banden leggen, speculatie met deviezen, maar ook met grondstoffen en met nationale schulden. Op termijn moet men de dollar vervangen door een echte gemeenschappelijke wereldmunt, een instrument om gecoördineerd de commerciële onevenwichten op te slorpen: landen met overschot zullen dan hun munt revalueren tegenover deze wereldmunt en de landen die deficitair zijn zullen dan hun munt devalueren.

Het besluit van Seoel herleidt alle grootspraak over de hervorming van het internationaal muntsysteem tot “gebakken lucht”. Ook Sarkozy heeft deze besluiten stilzwijgend aanvaardt. Nochtans was hij het toch die beweerde dat deze hervorming de hoofdambitie was van het Franse voorzitterschap van de G20. Dit voorzitterschap begint nu.

De Europese sociale bewegingen zullen samen met de mondiale sociale bewegingen, het verzet tegen de G20 verderzetten. Zij zullen dit blijven doen tot er een antwoord komt op de onwettelijkheid, de onbekwaamheid en het totaal gebrek aan efficiëntie van de G20.

De hervorming van het internationaal monetair systeem is meer dan ooit levensnoodzakelijk.