Geen held

‘Mijn beweegredenen zijn egoïstisch, hoor’, mailde Wouter Doevenspeck mij vanuit India. Ik tref hem enkele weken later in zijn huis in Kessel-Lo, temidden van kisten, stapels boeken, enkele aan de kant geschoven stoelen en zetels. Zijn zomers stadstuintje met lommerrijke berk ademt rust. Wat beweegt een jonge Vlaamse psycholoog om dit allemaal achter te laten en, nu al zeven jaar lang, in opdracht van het Rode Kruis van conflicthaard naar rampgebied te trekken? Van de vluchtelingenstroom in Montenegro naar de brandhaard die Sarajevo was, van de humanitaire crisis in Guinea naar een confrontatie met de Taliban in Afghanistan, en van daar weer naar India waar de aarde beefde.
‘Als je wil weten wat mij beweegt,’ zegt Wouter, ‘moet je dit zien’. Vanachter een zetel vist hij een schilderij op. ‘Heb ik in Bosnië gekocht’, wijst Wouter mij de contouren van het land dat in het midden van het doek geschilderd staat. Een brug strekt zich uit van de ene naar de andere landsgrens. ‘Dat is de brug van Mostar, symbool van de verbinding tussen de verschillende gemeenschappen in Bosnië. Het verlangen om bruggen te slaan, dat is wat mij drijft,’ zegt Wouter.

‘We zijn er in geslaagd in Sarajevo, dat in tweeën gesneden werd door de frontlijn, een programma op te zetten dat thuiszorg biedt aan de vele bejaarden die door de oorlog aan hun lot overgelaten werden. Onze voorwaarde om dit project op te zetten, was dat de verschillende partijen het samen moesten dragen. De eerste vergadering waarbij moslims, Kroaten en Serviërs samenzaten, was de sfeer ijselijk koud. Enkele maanden later stonden diezelfde mensen samen te dansen. Als ik ergens rillingen van krijg, dan is het wel van het langzaamaan samenbrengen van gemeenschappen.’

‘Dat geldt ook voor mijn eigen ontmoeting met een vreemde cultuur. Ik vind het een uitdaging om mij in de meest ontoegankelijke culturen te gooien en te proberen daar de sleutel op de deur te vinden. Ik wil uitzoeken hoe de dingen werken, wat ik met die andere taal en verschillende gebruiken kan realiseren. Ik wil bewijzen dat de mensen die elders wonen ook gewone mensen zijn met hun eigen waarden.Toen niemand in het Westen nog met de Taliban wou spreken, heb ik in Afghanistan maandenlang onderhandeld en moeizaam relaties uitgebouwd om met Afghanen de Rode Halve Maan opnieuw op te bouwen. Ik wil mensen de kans geven hun vooroordelen over ons opzij te zetten en omgekeerd.’

Soms worden die vooroordelen echter zo groot dat ze uitgroeien tot een oorlog. Dan wil meestal iedereen weg. Wouter beweegt zich op zo’n momenten tegen de stroom in. ‘Het geeft een kick mensen die het moeilijk hebben te kunnen helpen. En een oorlog, natuurrampen zijn de meest extreme situaties waarin een mens kan geworpen worden. Iemand zei me ooit : ‘Je moet maar zin hebben om alle shitty places in de wereld af te dweilen.’ ‘Zin?’ denk ik dan. ‘Ik voel mij geprivilegieerd dat ik dit mag meemaken! Ik wil de ontroering voelen van mensen die in de meest moeilijke omstandigheden anderen blijven helpen. Ik wil ook zien hoe andere mensen compleet uit de bocht gaan. Ik zie vanop de eerste rij hoe de geschiedenis zich voltrekt.’

Van heldendom wil Wouter niets weten. ‘Ik ben helemaal geen held’, bezweert hij mij meermaals. ‘Mijn huis wordt niet gebombardeerd, mijn vader wordt niet doodgeschoten. Ik ben een bezoeker, met het statuut van beschermde hulpverlener. Toen ik in Sarajevo arriveerde, kwam ik toe in een belegerde stad. Overal werd geschoten. Ik ontmoette er mensen die er al hun hele leven woonden en in het Rode Kruis werkten. Zij bleven, ook al konden ze weg. Zij waren degenen die de bergen ingingen en risico’s liepen. De helden zijn diegenen die blijven om anderen te helpen. Of mensen die zich in België al twintig jaar lang met gedrevenheid inzetten in diezelfde instelling voor bejaarden of mentaal gehandicapten, en daarin blijven geloven. Dàt zijn de echte helden.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.