Globaal vakbondswerk

Vakbonden krijgen vandaag op allerlei manieren met globalisering te maken. Om daar een antwoord op te formuleren, organiseerde het Vlaamse ACV zijn vierjaarlijkse congres onder het thema ‘Vakbondswerk, globaal werk’.
Globalisering heeft voor de Belgische vakverenigingen vele gezichten. Werkers uit Oost en Zuid die in België komen werken, legaal of illegaal. Allochtonen die gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt. Bedrijven die globaal denken en daardoor de machtsverhoudingen veranderen en hun werknemers moeten wedijveren met goedkopere collega’s uit andere landen. Als vakbonden de belangen van hun leden willen verdedigen, moeten ze op die internationale uitdagingen antwoorden leren geven.
Nationaal secretaris Ilse Dielen van het ACV is opgetogen dat 600 vakbondsmilitanten twee dagen discussieerden over wat globalisering betekent voor mensen hier, over de manier waarop vakbondswerk in het kleine Vlaanderen door internationale tendensen wordt beïnvloed, en omgekeerd hoe de vakbond de internationale realiteit kan beïnvloeden.
‘Om die reden hebben we als syndicaal initiatief van het jaar voorbeelden van internationale acties gekozen’, zegt Dielen. ‘De militanten van ACV-Textura kregen de Belgische lingerieproducent Vandevelde zo ver dat hij enkel nog werkt met toeleveraars die de fundamentele arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie eerbiedigen.’ Betekent dit dan dat Vandevelde niet langer produceert in China, waar vakbondsvrijheid niet bestaat?
Dielen: ‘Dat denk ik niet. Vandevelde blijft daar actief, maar enkel in bedrijven waar de werknemers inspraak hebben. We zijn er ook in geslaagd een einde te maken aan gedwongen overuren in Tunesië en verplichte zwangerschapstests in China. Als tweede initiatief werd ook de vakbondsdelegatie bij het bouwbedrijf ETEX in de kijker gezet. Daar kijkt de Europese ondernemingsraad verder dan Europa: de secretaris van de raad volgt sociale problemen in alle Etex-vestigingen op. Hierdoor hebben werknemers in Brazilië betere loon- en arbeidsvoorwaarden verkregen.’
ACV besliste op zijn congres ook dat het in zijn eigen werking duurzamer wil worden. Ilse Dielen: ‘Ik denk dat we nog bijzonder veel te doen hebben als het gaat om energiebesparing in onze gebouwen, mobiliteitsbeleid of ethisch beleggen. We zitten mee in het beheer van de sectorale pensioenfondsen: we houden daar nog te weinig rekening met ethische criteria.’

Zorgen voor de zwaksten


Migratie is onlosmakelijk verbonden met globalisering, erkent het ACV. Mensen die op de vlucht zijn voor politieke vervolging, oorlog, rampen en extreme armoede, moeten in België terechtkunnen. Toch wil het ACV geen open grenzen: economische migratie kan slechts als hier geen werknemers te vinden zijn en mits strikte toepassing van de Belgische loon- en arbeidsvoorwaarden. Om dat laatste mogelijk te maken, wil het ACV dat sociale inspecties in Europa beter samenwerken.
Voelt het ACV dan niet mee met de tienduizenden immigranten -de Polen zijn het best gekend- die hier aan de bak komen omdat ze aan veel lager lonen werken dan de Belgen en zo vele malen meer verdienen als in hun vaderland? Nationaal secretaris Ilse Dielen: ‘We kunnen toch moeilijk zwartwerk goedkeuren. Wij willen dat er vanaf 2007 vrij personenverkeer komt voor de inwoners van de 10 nieuwe lidstaten. Dan kunnen ze meedraaien in het systeem van de dienstencheques en wordt de Poolse poetsvrouw legaal.’ Bovendien kunnen ze dan gewoon in dienst treden van Belgische bedrijven terwijl ze hier nu enkel kunnen werken via ondoorzichtige systemen van toelevering door buitenlandse bedrijven. Wat controle erg bemoeilijkt.
ACV ontkent niet dat er een wazige zone is ontstaan, waar mensen in allerlei kwetsbare statuten werken: huispersoneel, illegaal tewerkgestelden, onderbetaalden, schijnzelfstandigen, de lijst is lang. De christelijke vakbond wil deze groep mensen in de toekomst beter bereiken, zo werd op het congres beslist. De Antwerpse AVC-verantwoordelijke Veronique Abt is daar in Antwerpen al mee bezig. ‘In principe zijn we tegen zwartwerk, maar soms hebben mensen geen andere kans om aan een inkomen te geraken.
Het gaat trouwens niet alleen om immigranten: Belgen met schulden op wiens inkomen beslag wordt gelegd, proberen ook via zwartwerk te overleven. Het ACV wil ook die mensen informeren over hun rechten en hen bijstaan in het vrijwaren van die rechten. Het grootste probleem is doorgaans dat mensen vrezen dat ze door klacht in te dienen uit het land zullen worden gezet, of nooit meer aan werk zullen geraken.’
Het congres vond verplichte quota voor allochtonen in bedrijven geen goed idee en dat haalde ook meteen de Vlaamse media. Ilse Dielen bevestigt dat het ACV wel voorstander is van verplichte diversiteitsplannen, af te spreken in de ondernemingsraad of met de syndicale delegatie in kleinere ondernemingen. ‘We willen dat die plannen meetbare doelstellingen hebben, met concrete engagementen en stappen.’ Die “meetbare doelen” slaan op de aanwerving van allochtonen, maar ook op opleiding en doorstroming achteraf.

De prijs van globaal werk


Het ACV wil een internationale vakbondskaart invoeren. Zo’n kaart kan werken als een sensibiliseringsinstrument voor de Vlaamse leden, maar ook als een concreet signaal dat buitenlanders die hier werken op de solidariteit van de Vlaamse werknemers moeten kunnen rekenen. Een effectief antwoord geven op de globalisering vergt echter meer dan symbolen of goedbedoelde woorden, globaal vakbondswerk kost ook geld: verplaatsingen, vertalingen, de tijd die nodig is om elkaar te leren begrijpen … Het is moeilijk exact weer te geven hoeveel de twee grote Belgische vakbonden daarin investeren. Lokale en sectorale afdelingen nemen immers ook veel internationale initiatieven en de kosten daarvan worden niet centraal bijgehouden.
ACV kon vrij snel zijn bestedingen in kaart brengen. De internationale dienst van het ACV kost 750.000 euro. Daarnaast zijn er de bijdragen aan de ngo Wereldsolidariteit (500.000 euro), het Europees vakverbond (236.000 euro) en de internationale vakbondskoepel het Wereldverbond van de Arbeid (1,1 miljoen euro). Het ACV draagt ook 250.000 euro bij aan het Internationaal Instituut voor Arbeidersvorming. Specifieke posten zijn verder: het Wereld Sociaal Forum (15.000 euro), Oost-en Centraal-Europa (75.000 euro) en ontwikkelingssamenwerking (250.000 euro). Dit alles is goed voor 3,279 miljoen euro.
Het ABVV was kariger met informatie en gaf ons enkel cijfers over de projecten die het samen met de Belgische ontwikkelingssamenwerking uitvoert. Het gaat om projecten in 14 landen in Azië, Afrika en Latijns-Amerika die er de vakbonden versterken om zo “een syndicale tegenmacht op wereldniveau op te bouwen”. In 2004 besteedde het ABVV 261.294 euro aan die projecten, de Belgische overheid legde daar 1,48 miljoen euro bij. In 2005 gaat het om vergelijkbare bedragen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.